Het Ottomaanse Rijk, dat drie continenten besloeg, Europa, Afrika en Azië, met het huidige Istanboel (vroeger Constantinopel) als hoofdstad en dat van het einde van de 13e eeuw tot het begin van de 20e eeuw heeft bestaan, werd vereerd om zijn prestaties op het gebied van kunst, wetenschap en geneeskunde en heeft begrijpelijkerwijs een grote stempel op de wereld gedrukt, vooral in Turkije.
Er zijn echter een aantal minder bekende gebruiken die tijdens het Ottomaanse Rijk bestonden en die een weerspiegeling vormden van hun sterke geloofssysteem, hun gevoelige mentaliteit, het belang dat zij hechtten aan respect en eer, en ten slotte, maar zeker niet in de laatste plaats, hun enorm liefdadige manier van doen.
Hieronder volgt een lijst van enkele van de prachtige praktijken uit het Ottomaanse tijdperk die als levenslessen kunnen dienen voor ieder van ons over de hele wereld:
Boodschap in een deurklopper
1. Als u ooit de kans krijgt een antieke deur uit de Ottomaanse tijd te zien met twee deurkloppers van verschillende grootte, ga er dan niet van uit dat dit het resultaat was van een rekenfout.
Want in feite zijn de twee verschillende maten deurkloppers heel belangrijk in hun betekenis en praktisch nut, vooral als het ging om het verzenden van een boodschap aan degenen die zich in het huis bevonden.
De deurkloppers van verschillende grootte gaven aan of de persoon die op de deur klopte een man of een vrouw was. Als er een vrouw aanklopte, gebruikte zij de kleinere deurklopper, en als er een man aanklopte, gebruikte hij de grotere deurklopper.
Het geluid van de deurklopper verraadde dan het geslacht van de bezoeker. Met deze kennis konden de vrouwen in het huis beslissen of ze zich wilden bedekken voordat ze antwoordden of zelfs helemaal niet wilden antwoorden.
De verborgen betekenis achter water en koffie
2. In de Ottomaanse tijd was het gebruikelijk om bij aankomst van een gast een kop Turkse koffie met een glas water te serveren.
Wat je misschien niet weet, is dat er een boodschap zat achter welk glas de gast het eerst in zijn hand hield.
Als de gast ervoor koos eerst aan de koffie te nippen, betekende dit dat hij vol zat en pas had gegeten.
Als de gast echter eerst het glas water pakte, gaf dit het signaal dat hij honger had en dus zou de gastheer een maaltijd voor hem bereiden.
In het andere geval, als het signaal was dat ze vol zaten, boden de gastheren hun gasten een fruitschaal aan.
Bloemen die praten
3. In de Ottomaanse tijd werden boodschappen uitgezonden over de bewoners van een huis door de kleur van de bloemen die voor hun ramen stonden. Als de bloemen of planten geel waren, gaf dit het signaal af dat er iemand ziek was in het huis en diende het als verzoek om geen lawaai te maken voor het huis of op de straat in de buurt, om de zieke niet te storen.
Als er rode bloemen voor het raam stonden, gaf dit aan dat er een meisje van huwbare leeftijd in huis was en dat de voorbijgangers dus voorzichtig moesten zijn met wat ze zeiden en geen scheldwoorden mochten gebruiken.
Op twee knieën gaan
4. Blijkbaar is een goede manier om na te gaan of een huwelijkskandidaat een vroom moslim is, zijn mantel te controleren.
Als die slijtage vertoont rond de knieën, kun je zien hoe regelmatig hij op zijn knieën gaat om te bidden.
Het liefdadigheidsgeloof en de liefdadigheidspraktijken van de Ottomanen
5. “Sadaka taşları” waren korte stenen zuilen met ingekerfde kommen in het oppervlak.
Deze werden gebouwd om te dienen als aalmoezenbakjes voor de minderbedeelden en werden voornamelijk geplaatst in hoeken van openbare ruimten, zoals moskeeën of mausoleums.
Volgens het gebruik lieten degenen die de middelen hadden, geld achter in deze kommen zodat de behoeftigen het ongezien konden verzamelen.
Deze praktijk beantwoordde aan drie belangrijke kenmerken van liefdadigheid: de minderbedeelden hoefden niet te bedelen, zij namen slechts zoveel als zij nodig hadden en lieten de rest voor anderen achter, en degenen die het geld schonken hoefden hun identiteit niet bekend te maken, wat als opzichtig zou kunnen worden opgevat.
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand
6. De mannen in de Ottomaanse tijd hadden het vrij gemakkelijk bij het vinden van het perfecte geschenk voor hun geliefden, want volgens de traditie kochten zij gewoon spiegels als geschenk, wat de inherente betekenis had dat zij “geen geschenk zo mooi als die persoon” konden vinden.
Bron: Sabah
