Mehmet Akif Ersoy (1873-1936), wiens echte naam Mehmet Ragif is, werd geboren in Istanbul, in 1873. Hij werd geboren in een conservatieve familie, toen alle instellingen van de staat in verval waren, het Ottomaanse rijk in een grote crisis verkeerde en in tijden van grote regimeveranderingen – ook wel gekend als de Tanzimaat.
Toen Mehmet op het punt stond om zijn opleiding af te maken aan de Fatih Merkez Rüştiyesi, stierf zijn vader in een brand die ook hun huis vernielde. Hierdoor werd hij gedwongen om zijn opleiding te onderbreken en te gaan werken om zijn familie te onderhouden. Hij wilde zo spoedig mogelijk een professionele carrière beginnen, daarom startte hij in de Mülkiye Baytar Mektebi (Veterinaire School) en studeerde cum laude af in 1893. In hetzelfde jaar, trad Mehmet Akif Ersoy toe tot het ambtenarenapparaat en deed onderzoek naar besmettelijke ziekten in diverse locaties in de regio van Anatolië. Tijdens deze opdrachten, in lijn met zijn religieuze neiging, gaf hij preken in moskeeën en probeerde de mensen te onderwijzen en hun bewustzijn te verhogen. Samen met collega’s, waarmee hij communiceerde via brieven, Recaizade Mahmut Ekrem, Abdulhak Hamit Tarhan en Cenap Şahabettin, die hij in 1913 had ontmoet, werkte hij voor de publicatie tak van de Müdafaa-i Milliye Heyeti. Hij trad al snel uit zijn overheidspositie en andere beroepen en begon gedichten en artikels te schrijven voor publicatie in het tijdschrift Sirat-i Mustakim.
Safahat
Mehmet Akif Ersoy is het meest bekend voor zijn werk getiteld “Safahat”. Dit boek is een verzameling van 44 gedichten van verschillende lengtes. Het vroegste werk dat in dit boek verscheen is gedateerd van 1904, maar dit is niet geverifieerd en het is zeer waarschijnlijk dat de dichter, die 32 was op dat ogenblik, voor die datum al aan het schrijven was. Hij was de belangrijkste vertegenwoordiger van het islamisme, die één van de bewegingen was die de verklaring van de constitutionele monarchie volgde. Door zijn toewijding aan zijn principes, zijn eerlijkheid en omdat hij praktiseerde wat hij predikte, onderscheidde hij zich onder de intellectuelen en dichters van zijn tijd. Net als zijn tijdgenoten, had hij een overvloed aan kennis over de traditionele oosterse literatuur. Bovendien, tijdens de jaren dat hij studeerde aan veterinaire school, genoot hij van de werken van schrijvers zoals Victor Hugo, Alphonse de Lamartine, Emile Zola en Jean-Jacques Rousseau.
Ineenstorting Ottomaanse Rijk
Tijdens de ineenstorting van het Ottomaanse Rijk, was Mehmet Akif Ersoy een vurig nationalist. Hij leverde een belangrijke bijdrage aan de strijd voor de oprichting van de Turkse Republiek en pleitte voor het nationalisme door verschillende toespraken die hij in veel moskeeën leverde in Anatolië. Op 19 november 1920, tijdens een beroemde toespraak die hij in Kastamonu’s Nasrullah Moskee gaf, veroordeelde hij het Verdrag van Sèvres en nodigde de mensen uit om hun geloof en wapens te gebruiken om te vechten tegen de westerse kolonialisten. Wanneer het tijdschrift Sebilürreşat, die vanuit Ankara opereerde, deze toespraak publiceerde, verspreidde de toespraak over het hele land en zelfs een pamflet werd gemaakt die werd uitgedeeld aan Turkse soldaten. Mehmet Akif Ersoy verdient echter zijn belangrijke plaats in de geschiedenis van de Republiek Turkije als de componist van het Turkse volkslied.
Tijdens de zitting van 12 maart 1921, de Turkse Grote Nationale Vergadering, werd zijn tien-kwatrijn gedicht officieel aangewezen als de tekst van het volkslied. Mehmet Akif Ersoy is een belangrijke nationale figuur in de geschiedenis van het moderne Turkije en heeft een onsterfelijk spoor in de geschiedenis nagelaten.
Tijdens de republikeinse periode, had Mehmet Akif Ersoy geschiedenis en literatuur gestudeerd aan verschillende universiteiten. Hij kreeg malaria tijdens een bezoek aan Libanon en overleed op 27 december 1936 in Istanbul.
turkishculture.org
