Washington Times: Puinhoop aan de Turks-Syrische grens is schuld van iedereen

Grote fouten door Washington en Brussel hebben het probleem veroorzaakt.

Het is gemakkelijk om vanop een afstand van duizenden kilometer mee te doen met hen die Turkije veroordelen na de Turkse inval in Syrië, maar Ankara heeft legitieme redenen voor de operatie. De nationale veiligheid van het land staat op het spel als ook een duurzame oplossing voor het conflict in Syrië.

Het is niet alleen Turkije die de schuld heeft voor deze puinhoop, maar ook Brussel en Washington hebben hier een groot aandeel in, maar omdat Turkije een lange grens heeft met Syrië, voelt het land veel meer druk door de instabiliteit in haar buurland en moet Turkije reageren om het territorium te beveiligen. een grote fout van de Verenigde Staten was dat de regering van Obama leden van de Volksbeschermingseenheden (YPG) bewapende en Amerikaanse elitetroepen met hen liet meevechten.

De PKK, een andere Koerdische beweging, en de YPG zijn identiek en de VS, de NAVO en de EU beschouwen de PKK als een terroristische organisatie. Voor de Turken was het dramatisch om te moeten toekijken hoe een strategische bondgenoot de groep die de belangrijkste bedreiging van het land vormt, bewapend werd. Misschien nog een belangrijkere fout die de regering van Obama maakte was het voorkomen van veel bloedvergieten in Syrië ondanks dat er verschillende grenzen overschreden werden en veel ultimatums gesteld. Als president Obama echt was tussengekomen in het Syrische conflict, was de situatie anders geweest. President Trump heeft ook niet veel geholpen toen de spanningen stegen. Zijn impulsieve beslissingen, zijn tweets en het gebrek aan communicatie tussen het Pentagon en het ministerie van buitenlandse zaken, tonen eens te meer aan dat er een vacuüm is binnen de regionale en globale politiek.

De Europese unie heeft onvoldoende gedaan om haar afspraken met Turkije over de opvang van miljoenen Syrische vluchtelingen na te komen, ook al voelen EU-landen de gevolgen van het conflict door de toestroom van die vluchtelingen. De Turkse economie maar ook de Turkse samenleving lijden zwaar onder de vluchtelingencrisis. In het land nemen sociale onlusten toe omdat Turken steeds vaker vijandig staan tegen over de bijna 4 miljoen Syriërs die misschien permanent in Turkije wonen.

Niet alleen Washington en Brussel hebben fouten gemaakt, maar Turkije zelf had beter kunnen doen en een dergelijke militaire operatie kunnen vermijden. Tussen 2012 en 2016 was het Turkse buitenlandse beleid onder leiding van voormalig premier Ahmet Davutoglu er eerder op gericht om Bashar al Assat uit het zadel te werpen dan om IS/Daesh te bestrijden en stabiliteit te brengen in Syrië. Davutoglu, maar ook andere Turkse leiders spraken zelfs hun lof uit over een groep als Al Nusra, die later opging in ISIS. Het is dat gebrek aan handelingskracht en wil om tegen ISIS te vechten, dat ervoor gezorgd heeft dat de YPG zichzelf kon opwerpen als een betrouwbare bondgenoot van de VS, en dat terwijl Turkije toch honderden burgers verloor door aanslagen van ISIS in de grootste steden.

Wat de media in de VS niet begrijpen, en ook de publieke opinie niet, is dat de Turken niet in Syrië zijn om het Koerdische volk aan te vallen, maar wel de PKK en de YPG. Er wonen miljoenen Koerden in Turkije en die hebben dezelfde rechten als Turken. Het is niet eerlijk van de mainstream media in de VS om de Turkse operatie als een daad van agressie voor te stellen. Ondanks de interne problemen in het land, is Turkije een strategisch belangrijke NAVO-bondgenoot en handelt het land volgens het internationale recht om te voorkomen dat er een veilige zone in Syrië komt voor terroristen die van daaruit regelmatig aanvallen kunnen plegen op Turkse bodem. Het is duidelijk dat het zorgwekkende democratische deficit en de manier waarop justitie werkt in Turkije de internationale gemeenschap verhindert om haar bezorgdheid uit te spreken, zelfs als die terecht is.

Er moet nog veel gebeuren om het probleem op te lossen. De beslissing van president Trump om Amerikaanse troepen uit Syrië terug te trekken was onverantwoordelijk en riskant. Washington zou moeten samenwerken met de legitieme actoren in de regio zoals Turkije en Syrië en moet stoppen met het bewapenen van terroristische groepen om hen tegen andere terroristische groepen te laten strijden. Dit is tegenstrijdig en tegen de principes van het Amerikaanse buitenlandse beleid.

Turkije zou de doelstellingen en de duur van de invasie moeten beperken en in dialoog moeten gaan met het regime in Damascus. Strategisch en tactisch zou dialoog met Assad een hulp kunnen zijn voor Ankara. Beide landen hebben veel met elkaar gemeen.

Europese staten zouden hun burgers die zich bij IS hebben aangesloten terug moeten opnemen en hen in eigen land berechten. Deze geradicaliseerde burgers zijn het bijproduct van de Europese samenlevingen en daarom moeten deze naties hun verantwoordelijkheid opnemen. En ook moeten alle actoren helpen bij de missie om een veilige zone in Noord-Syrië te creëren om Syrische vluchtelingen te laten terugkeren en om de veiligheid in het gebied te verzekeren.

Iedereen draagt de verantwoordelijkheid voor de puinhoop in Syrië. Turkije isoleren en straffen zal de instabiliteit in het gebied alleen vergroten en het machtsvacuüm vergroten dat is achtergelaten door het onverantwoordelijke Amerikaanse beleid in het Midden-Oosten.

Door Cenk Sidar, mede-oprichter en CEO van Global Wonks. U kan hem volgen via @cenksidar.

(Bron: Washington Times)