Elke keer denkt 51-jarige Sevilay Dalli dat het niet erger kan. Maar elke keer wordt de anonieme aanval op haar nog perverser. Zelfs als haar vader sterft, wordt ze in het online condoleanceregister zwart gemaakt, ze zou fraudeur en slet zijn.
Terwijl de politie, schijnbaar onmachtig, toekijkt. “Wat kan je doen, als zelfs de politie je niet wil helpen?”
Sevilay is een moderne Turkse vrouw en woont hier van kinds af aan. Ze werkt als ouderenadviseur. In 2018 begint ze een eigen adviesbureau IMean, gespecialiseerd in hulpverlening aan dementerende migranten. Dat bureau is voor haar een droom die uitkomt.
Maar de afgelopen anderhalf jaar is een nachtmerrie. Ze wordt slachtoffer van stalking. Er wordt vaak gedacht aan iemand die je hinderlijk volgt, bedreigt en opwacht. Maar ook berichten sturen onder valse namen valt er onder.
Sevilay Dalli
Sevilay (51) krijgt bijna met alles te maken. Ze wordt anoniem en onder veel valse namen belaagd, bedreigd en beschuldigd van diverse vormen van fraude en overspel. Per mail, via sites en sociale media als Facebook en Instagram. Sevilay Dalli heeft er aan gedacht een einde aan haar leven te maken.
“Mijn computer staat vol met vieze berichten. Iemand probeert je kapot te maken en je bent machteloos als zelfs de politie je niet helpt. De privacywet helpt de daders.” Er zou een alarmbel moeten rinkelen. Toch gebeurt er niets.
Het is een verhaal waarvan elke vrouw hoopt dat het haar nooit overkomt. Gewone foto’s zijn van haar sociale media gepakt en op sekssites gezet met haar telefoonnummer.
‘Gratis eer’. Wat in Turkse kringen betekent: gratis seks. Wat een schande. Onder haar naam wordt ook gechat in seksrooms en wordt haar mobiele nummer gedeeld. Hitsige mannen bellen haar op. “Wanneer gaan we afspreken?” Ze durft geen enkel onbekend nummer meer op te nemen.
Geen uitweg
“Ik kon niet meer slapen. Elke dag nieuwe berichten. Steeds meer, steeds walgelijker. Ze bleven maar door mijn hoofd spoken. Wie heeft dit bericht nog meer gezien? En als ik even wegdommelde, schrok ik weer heel snel wakker met angst. Wat krijg ik dan weer te horen. Ik was bang alles kwijt te raken waar ik 25 jaar keihard voor had gewerkt. Ik kwam helemaal nergens meer. In juni zag ik eigenlijk geen uitweg meer. Het heeft niet veel gescheeld, of ik was dood geweest. Ik was helemaal kapot.”
Eigenlijk nog. En dat was blijkbaar de bedoeling. Zomaar een van de vele anonieme berichten die ze kreeg: “Dat je nog over straat durft. Ik zou zelfmoord plegen als ik jou was.”
Van de Sevilay die iedereen kent als sterke vrouw, zie je nu niet veel meer terug. De lach is uit haar ogen verdwenen, zegt haar nicht. Ze heeft de hele tijd een papieren zakdoekje in de hand. Er is niet veel voor nodig om haar aan het huilen te krijgen.
Ook de Turkse gemeenschap komt in beweging. Turks Platform Hengelo vraagt burgemeester Schelberg van die stad om actie om de groeiende onrust te beteugelen. “Een heel serieus signaal”, zegt Schelberg. Zelf kon hij weinig doen.
“Ik ga over openbare orde en stalking als dit, valt er niet onder.” Hij belt wel met de politie om te horen of ze er wel aandacht voor hebben. Dat was het geval, kreeg hij te horen.
