Ze had nooit verwacht dat ze later in het buitenland zou gaan wonen. Inmiddels woont ze alweer zeven jaar in de Turkse havenstad Mersin.
“In het begin vond ik het moeilijk, maar nu wil ik hier nooit meer weg,” aldus de 35-jarige Seher Şahin Aksoy.
“In 2010 was ik op vakantie in Turkije met mijn familie. We verbleven op een locatie vlakbij het strand en daar had je ook de mogelijkheid om verschillende watersporten uit te proberen.”
“Mijn broertje wilde graag jetskiën, dus ging ik met hem mee om naar hem te kijken. Degene die hem begeleidde en de boot bestuurde, was mijn man Bora. Hij heeft mij toen gezien en voor hem was het liefde op het eerste gezicht, ontdekte ik later.”
Was het voor jou ook liefde op het eerste gezicht?
“Voor mij was het anders: bij mij moest het gevoel groeien. Maar hij was lief en beleefd en daarom wilde ik het een kans geven. Niet meteen trouwens, ik ben wel eerst teruggegaan naar Nederland.”
“Ik volgde een hbo-opleiding en die studie wilde ik per se eerst afmaken. We hadden in die tijd veel contact over de telefoon en zo werden onze gevoelens voor elkaar steeds sterker.”
Was het vanzelfsprekend dat jij ook in Turkije zou gaan wonen?
“In principe wel. Hij had daar zijn werk – het watersportbedrijf – en wilde dat niet opgeven. Ik heb daar heel goed over na moeten denken: wilde ik naar Turkije en kón ik dat wel, zomaar alles opgeven in Nederland? Na lang wikken en wegen, heb ik besloten om het te doen.”
Hoe was die eerste periode in Turkije?
“De plek waar wij wonen ligt in Zuid-Turkije en is een klein vakantiegebied – Mersin heet het. Ik had verwacht dat ik daar een baan zou kunnen vinden met mijn hbo-diploma, maar dat bleek niet te kunnen vanwege de verschillende systemen in Nederland en Turkije.”
“Daarom kon ik in het begin moeilijk mijn draai vinden. Maar kort daarna werd ik zwanger en lukte het me op de een of andere manier om tóch te aarden in Mersin. Een gezin runnen: dat werd mijn uitdaging. Het vinden van een baan zou later wel komen.”
En hoe gaat het nu met je?
“Inmiddels woon ik hier alweer zeven jaar en voel ik me als een vis in het water. Mijn man en ik runnen nu ook een hotel.”
“Daar wil ik volop voor gaan werken als de kinderen wat groter zijn. De jongste is nu twee jaar, dus fulltime erbij werken is nog lastig.”
Ondanks je fijne leven daar: mis je Dordrecht nog weleens?
“Eerlijk? Niet echt. Ik ben daar geboren en getogen, maar het is ook goed geweest zo. Natuurlijk vind ik het leuk als ik weer in de stad ben en mijn familie en vrienden zie. Maar het is niet zo dat ik heimwee heb naar het leven daar.”
“Ik voel me gezegend dat ik nu dit leven in Turkije mag leiden, met de liefde van mijn leven en twee lieve kinderen. Hoewel ik het nóóit had kunnen bedenken, zou ik nu nooit meer anders willen. Turkije is nu mijn thuis.”
Bron: Nederlandse media
