De arbeidskrachten die in 1995, door de Europese Unie, werden ingezet op de locatie van de kernramp in Tsjernobyl, hebben veel angsten en ontberingen gekend. Onder hen waren ook 2 Turken die werden tewerkgesteld door een Turks bedrijf dat deel uitmaakte van het Europees “isolatieproject”.

De dodelijke kernramp van 1986 in het huidige Oekraïne, is een punt van discussie geworden nadat de vijfdelige “Tsjernobyl”-serie van HBO, wereldwijd enorm veel belangstelling had opgewekt.

“Ik heb mijn vrouw en familie niet verteld dat ik op de site van Tsjernobyl werkte. Ze waren zich er na lange tijd van bewust. Mijn vrouw was erg bezorgd. Maar we verdienden in Tsjernobyl meer in vergelijking met andere werkplekken,” vertelde hoofdarbeider, Yücel Musaoğlu, in een interview met Hürriyet. Musaoğlu bracht in totaal vijf jaar door in de Oekraïense spookstad Pripyat die zich naast de moorddadige kerncentrale bevindt.

“Ik kreeg een baan aangeboden op de site van Tsjernobyl toen ik in 2013 in Rusland werkte. Ik wilde het eerst niet accepteren. Om eerlijk te zijn, het woord ‘Tsjernobyl’ liet me schrikken. Veel families uit de omgeving van Tsjernobyl waren gevlucht naar de gebieden waar ik in Rusland werkte. Ze vertelden veel schrijnende verhalen. Daarom wilde ik in de eerste plaats weigeren. Maar toen besloot ik daarheen te gaan. Ik werd van A tot Z gescreend, van top tot teen, of ik een ziekte had of niet. De medische screening duurde lang. De trainingen begonnen daarna. Ook de gezondheids- en veiligheidstrainingen op het werk duurden lang. Daarna werden we geïnformeerd over de straling. Na het zien van al deze dingen nam mijn ongerustheid wat af. Ik werkte nauwelijks 300 meter van de vierde reactor,” zei hij.

De vierde kernreactor vormt het middelpunt van de kernramp. Werknemers mogen hier slechts 15 minuten blijven omdat ze in deze korte periode worden blootgesteld aan de dagelijks toegestane stralingslimiet. Elke werknemer van de kerncentrale heeft een stralingsdosismeter bij zich, die waarschuwt wanneer het stralingsniveau boven de dagelijkse grens van 100 microsievert uitstijgt.

De maximaal toegestane dosis voor werknemers die beroepshalve aan straling worden blootgesteld, is volgens de Wereldgezondheidsorganisatie 20 millisievert per jaar. De stralingsblootstelling tijdens het werk mag echter niet meer dan 400 millisievert bedragen. Daarom werden sommige werknemers door de Okyanus Grup, het Turkse bedrijf dat deelneemt aan het “isolatieproject”, eerder terug naar Turkije gestuurd.

“Het dagelijkse stralingsniveau is op de locatie nooit hoger geweest dan 16 microsievert,” aldus architect Emrah Uygun, projectleider van Okyanus Grup die al vijf jaar lang op de locatie heeft gewerkt.

De EU besloot in 1995 om een fonds op te richten om het milieu en de burgers te beschermen tegen de stralingsrisico’s van Tsjernobyl. Twee Franse bedrijven zijn in 2007 begonnen met werkzaamheden om de vierde reactor in te dammen door middel van een stalen behuizing. De Turkse Okyanus Grup is sinds eind 2011 betrokken bij het project.

“De procesassemblage duurde vijf jaar. Omdat de bovenkant van de explosiesite zeer gevaarlijk was, werd de stalen behuizing 500 meter van de reactor geplaatst. Vervolgens werd het door een railsysteem gedragen en over de reactor geplaatst. Het belangrijkste deel van de werken lag op onze schouders. Elke kleine fout bij de voorbereiding van de stalen behuizing, die bedoeld was om een stralingslek te voorkomen, had een nieuwe ramp kunnen veroorzaken,” haalde hij aan.

Hurriyet

O.A. ✅

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR