Elke Turkse actie in gebieden onder controle van PKK-troepen zou waarschijnlijk een reactie uitlokken van Rusland, de VS, of beide, zeggen analisten.
Maandenlang heeft de Turkse leiding beloofd een nieuwe militaire operatie uit te voeren tegen PKK-troepen in Noord-Syrië.
Maar Ankara moet op zijn tenen lopen rond de aanwezigheid van Amerikaanse en Russische troepen daar, en wordt geconfronteerd met een gordiaanse knoop die waarschijnlijk zijn ambities zal temperen en een grootschalig offensief zal vertragen, zeggen analisten.
“Een operatie is onvermijdelijk, maar de timing zal afhangen van de diplomatie, eerder dan van de militaire aspecten in het gebied,” vertelde Omer, een onderzoeker aan de in Ankara gevestigde Stichting voor Politiek, Economisch en Sociaal Onderzoek.
Elke Turkse actie in het gebied, zegt Ozkizilcik, zou waarschijnlijk een reactie uitlokken van Rusland, de Verenigde Staten, of beide, die een militaire aanwezigheid hebben in de gebieden die Ankara zou willen innemen van de PKK-terroristen.
Overlappende geopolitieke belangen
Noord-Syrië is nu een lappendeken van elkaar soms overlappende militaire aanwezigheid, en drie Turkse invallen in het gebied hebben alleen maar verder gecompliceerd wat al een goed gechoreografeerde dans was die Russische en Amerikaanse troepen in evenwicht bracht met het regime van de Syrische president Bashar al-Assad, ISIL (ISIS), en andere zelfverklaarde autonome regio’s.
Turkije trok in 2016 Syrië binnen met duizenden troepen en strijders van het Vrije Syrische Leger, gesteund door bewapende drones en artillerie, en verdreef ISIL en andere terreurtroepen van de grensstad Azaz tot Jarablus in het oosten, aan de oever van de rivier de Eufraat.
In 2018 lanceerden Turkije en door Turkije gesteunde Syrische strijders een andere operatie, dit keer tegen diverse posities ten westen van Azaz, waarbij ze het district Afrin onder controle kregen.
In 2019 zei Ankara dat het van plan was ook de hele grens ten oosten van de Eufraat in te nemen, met als argument dat de door de Verenigde Staten gesteunde en grotendeels Syrische Democratische Strijdkrachten (SDF) samenwerkten met de (YPG), die volgens Ankara banden hadden met de (PKK) en Turkse burgers aan de overkant van de grens in gevaar hadden gebracht door raketten en mortieren af te vuren op steden daar.
Washington, dat honderden miljoenen had besteed aan het opleiden en uitrusten van de SDF – zijn belangrijkste bondgenoot in de strijd tegen ISIL/Daesh – probeerde aanvankelijk een akkoord te bemiddelen om PKK-strijders zich te laten terugtrekken van de grens, maar die poging viel uiteen en in oktober 2019 lanceerde Turkije zijn derde operatie.
Amerikaanse troepen trokken zich terug naar het oosten, naar een gebied in de buurt van de Iraakse grens, waar hun troepen samen met SDF vandaag blijven, niet alleen lucratieve olievelden in de woestijn bewaken, maar ook tienduizenden ISIL-strijders en hun gezinnen in uitgestrekte detentiekampen.
Sindsdien hebben de Turkse president Recep Tayyip Erdogan en de Russische president Vladimir Poetin een aantal afspraken gemaakt om de zorgen van Ankara over de grens weg te nemen.
Turkije bouwde een keten van buitenposten rond Idlib, het laatste gebied ten zuidwesten van Afrin dat grotendeels in handen is van de rebellen, als een buffer met de Russische strijdkrachten en de strijdkrachten van het Syrische regime in het oosten.
Turkse en Russische troepen patrouilleren gezamenlijk in het gebied en Rusland heeft toegezegd YPG-militanten te zullen ontwapenen in een strook van 30 km over de hele Syrische grens, met name in Kobane, een zeer symbolische prijs voor YPG-troepen aan de Turkse grens, ingeklemd tussen het door Turkije gecontroleerde Jarablus en Tal Abyad.
President Erdogan heeft de afgelopen weken herhaaldelijk verklaard dat Turkije “alles zal doen wat nodig is” om alle dreigingen langs de grens weg te nemen.
De resterende gecontroleerde gebieden in Noord-Syrië vormen een groot probleem voor Turkije en de Syrische rebellen, aldus Ozkizilcik.
Zo’n 192 autobommen die worden toegeschreven aan de YPG sinds 2018 hebben 372 mensen gedood en 1.287 anderen verwond, vertelde Ozkizilcik.
Ziekenhuizen en bruisende marktplaatsen in steden als Afrin zijn geraakt, naast Turkse en rebellenpatrouilles en controleposten, allemaal in een poging om een indruk te wekken dat de gebieden die opereren onder de door Turkije gesteunde Syrische interim-regering niet stabiel zijn.
“De aanslagen tonen aan dat de YPG een strategie heeft aangenomen om gebieden van de Syrische interim-regering te ontwrichten en daar chaos en wanorde te creëren,” zei Ozkizilcik.
“Turkije heeft lang beweerd dat de YPG een terreurorganisatie is vanwege haar banden met de PKK, maar deze autobommen laten ook zien dat de acties van de YPG zelf bewijzen dat het een terreurorganisatie is, en dus een legitiem doelwit voor een Turkse militaire operatie.”
Net als bij eerdere operaties zal Turkije naar verwachting een groot beroep doen op een grote troepenmacht van Syrische rebellen die het de afgelopen jaren heeft opgeleid en uitgerust.
“Het Syrische Nationale Leger is klaar voor de operatie, en het zal deelnemen met zijn volledige militaire macht als de situatie daarom vraagt,” vertelde Mustafa Sejari, een woordvoerder van de groep.
De groep wacht gewoon op groen licht van Turkije, zei Sejari, en is bereid zich in te zetten voor elk mogelijk front tegen PKK-terroristen in het gebied.
Bron: Al Jazeera
