Mijn oproep aan Sinterklaas kreeg uiteindelijk gehoor. Om het geheugen op te frissen: ik schreef in een brief aan de Sint waarom hij, die toch zelf uit Turkije komt, de Turkse kinderen maar niet weet te vinden als hij zijn ronde doet. Dus ging ik zelf op zoek naar de Sint.
Uiteindelijk werd ik doorverwezen naar een man. Een ondernemer, net als ik. Dat bleek de Sint te zijn! Een ondernemend man, natuurlijk! Ik deed mijn verhaal bij hem en hij was zo open en vriendelijk om te zeggen: “Natuurlijk kom ik ook bij jullie langs. De Sint komt bij alle kindjes…”
Toen konden de voorbereidingen beginnen. Cadeautjes, koekjes en snoepjes gingen in de zak. Omdat de Sint diezelfde dag ook de school bezocht, was het plan waterdicht. Overdag in de klas en ’s avonds thuis, dat kon niet mislukken.
Om 20 uur was het zover. De bel ging. De kinderen wisten van niets. Toen ze Sinterklaas en zijn pieten zagen, waren ze er helemaal ondersteboven van. Ze konden hun ogen niet geloven en hun kleine hartjes bonkten erop los.
Live op Facebook
Zelfs mijn moeder was dolblij! Want als de kleinkinderen glunderen van blijdschap, dan zij ook. Dit moment moesten we grijpen, en we besloten het live op Facebook uit te zenden. Je kan dat ook niet knippen of bijwerken hé!
Toen Mirza zijn Nerf uit de zak zag komen, merkte hij gevat op dat die van de Action winkel kwam. Kinderen blij maken hoeft niet duur te zijn. Een puzzel van de kringloopwinkel, een zakje snoep van de Colruyt… Onze pieten deden hun inkopen bij de Action.
Turkse thee met baklava
Maar voor we hem uit het oog verliezen: ook voor de Sint was het een unieke ervaring. Hij kreeg Turkse thee met baklava. Ik denk dat hij zich nog nooit ergens zo thuis heeft gevoeld… Ook de pieten smulden ervan.
Het ijs was gebroken en daarmee eigenlijk ook het taboe. Daar was het mij om te doen. Ja, Sinterklaas is een heilige. Maar zijn doel is kinderen blij maken. Hij maakt geen onderscheid tussen kinderen.
Het zijn soms de allochtone ouders die zich distantiëren van Vlaamse tradities. Ze hebben het moeilijk om het Sinterklaasfeest als een kinderfeest te aanvaarden. Uiteraard hebben alle ouders het recht om al dan niet mee te doen. En uiteraard mag niemand gedwongen worden dit te vieren, maar ik denk gewoon niet dat het de bedoeling is om moeilijk te gaan doen over iets wat eigenlijk heel eenvoudig kan zijn.
Sinterklaas
Bijvoorbeeld: mijn kleuterzoon van 5 jaar gaat naar de klas en bereidt daar samen met alle andere kindjes de komst van de Sint voor. Tekeningen maken, de klas in gereedheid brengen (en de troon zetten), piethoedjes, enz. Al die kindjes komen dan thuis en beginnen honderduit te praten over Sinterklaas. Wat als de ouders antwoorden dat die niet bestaat… Wat moeten deze kindjes denken? Of als de Sint de school bezoekt en snoep uitdeelt, moeten de kindjes dan dat snoep weigeren?
Turkse ouders
Eigenlijk is het geen dramatisch grote-mensen-probleem maar een verwarrende situatie voor het kind. Het Sinterklaasfeest is geen traditioneel feest bij Turkse ouders. Daarom wordt het binnenshuis niet gevierd. Wel zijn we er op school mee opgegroeid. Maar omdat het thuis niet gevierd wordt, zijn er ook onder mijn vrienden die er tegenstander van zijn. Die heb je nu eenmaal altijd. Uiteindelijk is iedereen vrij om uit te maken welke tradities zij overnemen.
Verschillende culturen
Bij ons is de Sint vroeger één keer geweest en ik heb me daar nooit slecht bij gevoeld. Integendeel, een onvergetelijke ervaring want 30 jaar later herinner ik het me nog steeds! Daarom vind ik deze Vlaamse traditie ook niet bedreigend voor mijn gezin. Ik vind het net verrijkend dat kinderen in verschillende culturen kunnen opgroeien. Ik heb er ook geen moeite mee als mijn kind met kerstmis van school zou komen en zeggen: “Mama, Jezus is geboren.” Dan maak ik eventjes duidelijk wie Jezus is en wie onze profeet Mohammed is en wie Allah is, de God van ons allemaal!
Taboes
Het is niet makkelijk om taboes te doorbreken, maar wel belangrijk om gelukkig te worden, ook voor je kind. Daarom vind ik het ook niet zo erg dat ik van sommige vrienden kritiek krijg. Achterom kijken en vastklampen aan taboes zal ons toch niet vooruithelpen. Soms moet er iemand rechtstaan en durven zeggen: komaan mensen, laten we gewoon gelukkig samenleven. Dat heb ik nu gedaan, zonder al te veel tralala. Voor mijn kinderen!!
Ingewikkelder hoeft het verhaal niet te worden. Ik ben geen onderwijsdeskundige. Maar als moeder van twee zonen ervaar ik wel dagelijks door welke situaties je als ouder moet navigeren.
In de ban van Sinterklaas
Nu, mijn kinderen zijn nog helemaal in de ban van Sinterklaas. Hij is nu gekomen en ze hebben het aan alle vriendjes verteld. Ik heb ook ondervonden dat het een gat in de markt is. Volgend jaar een Turks sprekende Sint zoeken en bij Turkse kinderen laten langsgaan. Of, nog veel beter: eerst speelgoed inzamelen en dan bij alle kinderen langsgaan!
Een kleine moeite, grote positieve verandering…
De agenda staat alvast geprikt voor het bezoek van de Sint volgend jaar!
MERAL OZCAN
