Het viel een Turkse visser op dat het waterpeil van de Kebandam, gebouwd in de jaren ’70, aanzienlijk gedaald was.
De Turkse visser ging op onderzoek uit en ontdekte een zinkgat van liefst 350 meter breed langs de oever.
Turkse universiteiten bevestigen dat er in de voorbije jaren honderden zinkgaten zijn ontstaan. De verzameling zinkgaten levert wel bijzonder beeld op.
Het aantal zinkgaten is in een jaar tijd aanzienlijk gestegen als gevolg van het overmatig gebruik van grondwater voor irrigatiedoeleinden in de vlakte van Konya in de centraal-Turkse provincie, die bekend staat als de “graansilo” van Turkije vanwege de uitgestrekte tarwevelden.
Terwijl de autoriteiten werken aan plannen om de gaten op te vullen, is het aantal zinkgaten, dat vorig jaar ongeveer 330 bedroeg, dit jaar bijna verdubbeld tot 600 in de regio, die sterk wordt getroffen door droogte als gevolg van de opwarming van de aarde.
Tot dusver zijn er geen slachtoffers gemeld, maar zinkgaten maken een aanzienlijk deel van de akkers onbruikbaar.
Het Sinkhole Application and Research Center in de provincie Konya is een uitgebreid onderzoek gestart naar zogenaamde zinkgaten die een gevaar vormen voor het landbouwleven en de bewoners in de regio afschrikken.
“Tot begin 2020 hadden we het aantal zinkgaten vastgesteld op ongeveer 350-360 in de regio. We denken dat dit aantal nu op het niveau van 600 of zelfs meer ligt,” zei Fetullah Arık, hoofd van het centrum, eraan toevoegend dat een aanzienlijk deel van het stroomgebied risico’s inhoudt.
Arık onderstreepte de noodzaak van een mechanisme waarbij alle belanghebbenden worden betrokken om ongecontroleerd gebruik van grondwater tegen te gaan.
Zinkgaten komen bijna uitsluitend voor in de vlakte van Konya, die zich uitstrekt tot in de naburige provincie Karaman.
Sommige zinkgaten zijn ondiep, andere kunnen wel 150 meter diep zijn.
Zinkgatenzijn een vrij recent fenomeen, maar het ongecontroleerde gebruik van water sinds de jaren 1970 is de belangrijkste factor achter hun opkomst.
