In Gaziantep, de grootste Turkse stad tegen de Syrische grens, wonen maar liefst 400.000 Syrische vluchtelingen. Dat zijn er evenveel als het totale aantal asielzoekers dat tussen juli en september Europa is binnengekomen. De stad is in bijna vijf jaar tijd met een kwart gegroeid. Fatima Sahin, ex-minister van Erdogans AKP-partij, is er burgemeester.
“We moeten nog voor 32.000 Syrische kinderen scholen bouwen. Dat doen we met het geld dat we van Europa, de VN en de Turkse overheid krijgen”, zegt ze.
Onze eigen opvangproblemen voor asielzoekers zinken in het niet vergeleken met wat Turkije moet verwerken. Daar verblijven momenteel 2,2 miljoen Syrische vluchtelingen waarvan 274.000 in opvangkampen. We gingen zowel aan de grens met Syrië als in Istanboel kijken hoe de Syriërs er leven en hoe de Turken hen opvangen.
Een burgemeester van een stad van 2 miljoen inwoners is een drukbezettevrouw. Dat we een interview krijgen, is niet zo vanzelfsprekend, zo peperen ze er ons langs alle kanten in. “Normaalgezien ontvangt ze alleen journalistenvan The Washington Post of The New
York Times”, zegt een woordvoerder van de Turkse premier. Fatima, een chemicus, is blijkbaar heel populair. Op haar Facebookpagina heeft ze 1 miljoen likes.
Hoeveel Syriërs wonen er in Gaziantep?
“Gaziantep heeft 2 miljoen inwoners waarvan 350.000 Syriërs in de stad en nog eens 50.000 in de kampen. Sinds het begin van de oorlog is onze stad met een kwart gegroeid. We hebben van alles meer nodig: meer wegen, meer huizen. We gaan nu ook een nieuwe stad bouwen, eentje met 50.000 huizen. Sociale woningen voor de Turken die het niet breed hebben, want door de komst van de Syriërs stond de markt van de goedkope huizen onder druk.”
Hoe komt het eigenlijk dat er veel minder mensen in de kampen wonen dan erbuiten? Mogen ze kiezen bij het binnenkomen?
“Ja, iedereen die naar Turkije komt, mag kiezen of die opvang wil in een kamp of niet. Als die naar een kamp wil, doen we onze best om plaats te zoeken, we laten die mensen niet zomaar op straat.”
Komen er de laatste tijd nog veel Syriërs binnen?
“Dat is aan het minderen, behalve op de momenten dat er in Syrië weer bommen vallen.”
Hoe zit het met de scholen? We zien veel Syrische kinderen op straat die niet naar school gaan.
“We hebben in Gaziantep 90.000 Syrische kinderen die naar school moeten. Voor 58.000 kinderen zijn er nu plaatsen, voor 32.000 kinderen moeten we nog scholen bouwen. We krijgen daar hulp voor van Europa, de VN en ook de Turkse overheid draagt bij in die kosten.”
Syrische kinderen gaan naar aparte scholen of hebben les in dezelfde gebouwen maar pas als de anderen klaar zijn. Is het niet beter om ze te mengen met Turkse kinderen?
“Dat doen wel al in ongeveer de helft van onze scholen.”
Van Syrische kinderen die niet naar school gaan, horen we dat ze moeten werken omdat hun familie anders niet rondkomt. Doet u daar iets aan?
“We zijn bezig met de ouders beter in te lichten, maar we beseffen dat dit een groot probleem is.”
Zetten de vluchtelingen de jobs van de Turken onder druk? Is het waar dat de lonen hier in Gaziantep in bepaalde sectoren gehalveerd zijn?
“De Turken zijn inderdaad benadeeld,maar dat komt omdat de Syriërs geengeregistreerd werk doen. Ze werkenbuiten het systeem, waardoor er inEuropa veel onzekerheid is over wat ze doen. De overheid is bezig met dit aan te passen.”
Als ze in het zwart werken, dan betekent het ook dat ze geen belastingen betalen?
“Inderdaad.”
We zijn naar de grens tussen Kilis (Turkije) en de weg naar Aleppo (Syrië) geweest. Daar was er wel verkeer, we hebben vrachtwagens gezien en mensen met reiskoffers. Is er dan nog handel?
“Nee, vroeger was er veel handel, maar die is helemaal stilgevallen. Het enige wat er nog getransporteerd wordt, zijn hulpgoederen.”
Krijgt Turkije genoeg hulp om de vluchtelingencrisis aan te pakken?
“Tot Aylan verdronk, kregen we weinig steun. Op dat moment heeft Europa zichzelf een spiegel voorgehouden en zich afgevraagd of ze dat op hun geweten wilden. Europa heeft zich pas zorgen gemaakt om Syrië, toen de vluchtelingen voor hun deur stonden. Syrië is geen Turks probleem, het is een wereldprobleem. Hier zeggen we: je moet de hand onder een steen leggen, dat wil zeggen dat iedereen zijn verantwoordelijkheid moet nemen. Ook Europa.”
“Wij hebben gedaan wat we kunnen,maar we hebben onze grens bereikt,we verwachten nu van anderen dezelfde inspanning.”
Bron: HBVL
