Schattig en bizar Turks bijgeloof over geboorte, baby’s, zwangerschap

Elke cultuur over de hele wereld heeft zijn eigen bijgeloof en traditionele overtuigingen over baby’s en zwangerschap.

Hier zijn enkele oude, veel voorkomende en tamelijk unieke bijgeloven uit Turkije

De lente is begonnen! Overal ter wereld wordt het lenteseizoen in verband gebracht met de oogst van weilanden, de komst van ooievaars en de geboorte van nieuwe baby’s.

Over de hele wereld worden in de lente de meeste baby’s geboren en verwekt. Dit is dus een geschikt moment om enkele van de meest prominente bijgeloven van Turkije te herbekijken als het gaat om zwangerschap, bevalling en baby-opvoeding, want ze zijn heel fascinerend zoals veel expat moeders in Turkije zullen weten.

Veertig is een belangrijk getal in Turkije en terwijl het belang kan ook worden gecorreleerd met islamitische overtuigingen, de geschiedenis van de betekenisvolle cijfer overspant terug naar zelfs voor de geboorte van de islam voor de Turken.

Er zijn een aantal gebruiken verbonden aan het getal 40, maar het belangrijkste is misschien wel de geboorte van een kind.

Een vaste traditie in Turkije is dat een baby en zijn moeder zich de eerste 40 dagen van het leven van het kind gedeisd houden.

Vroeger sloten de moeder en de baby zich letterlijk op in een kamer of een gedeelte van het huis en gingen zij gedurende de 40 dagen na de geboorte slechts met een handvol mensen om.

Tegenwoordig is de gewoonte iets soepeler, maar het zal je moeite kosten een moeder en haar pasgeborene op stap te vinden voordat de 40 dagen voorbij zijn.

Of men nu gelooft dat het kind het slachtoffer is van de kwade wensen van “cin”, ook wel djinns genoemd (vanuit westers oogpunt de goede en kwade feeën van Turkije), of onderhevig is aan het boosaardige “boze oog”, hoe dan ook, pas na 40 dagen wordt er een speciaal gebed voor het kind gelezen en wordt er een soort offer gebracht aan naasten, familieleden en buren in de vorm van een “hayır”, een liefdadige uiting van dankbaarheid aan de grotere machten.

Een pasgeborene wordt ook altijd getooid met een “boos oog”, de blauwe glazen kralen met ogen erop geschilderd, en het wordt gewoonlijk met een veiligheidsspeldje aan de kleren van de baby vastgemaakt. Dit wordt gedaan om kwade wensen of afgunstige blikken van anderen af te weren.

Als je een pasgeborene tegenkomt, is het aan te raden om “maşallah” te zeggen, wat het best kan worden omschreven als “Lof zij! (aan de hogere geest),” en dat herhaaldelijk te zeggen en geloof me, het zal goed gewaardeerd worden.

Wees ook niet verbaasd als je iemand in Turkije een baby “lelijk” hoort noemen, want men gelooft dat dit jaloezie en dus het “boze oog” afwendt.

Inbakeren of niet inbakeren

Veel expatmoeders in Turkije zullen getuigen van de beproevingen rond het Turkse geloof dat het inwikkelen van een baby de enige manier is om hem correct op te voeden.

Buitenlandse moeders in het land die zich niet aan deze praktijk houden, kunnen zelfs letterlijk op straat worden aangehouden en geminacht door hun Turkse tegenhangers, die er rotsvast van overtuigd zijn dat het inwikkelen van een baby de beste en eerlijk gezegd de enige manier is om te doen.

Hoewel dit een ouder gebruik is dat bij de jongere generaties aan populariteit verliest, is de overtuiging achter deze praktijk dat als je de benen en armen van een kind recht inwikkelt, het kind op dezelfde manier zal groeien, d.w.z. slank en lang.

De Turken geloven ook dat inbakeren leidt tot een betere ontwikkeling van spieren en zenuwen en dat de praktijk ervoor zorgt dat baby’s langer en dieper slapen en dus minder vaak ’s nachts wakker worden.

De traditie is echter een beetje controversieel omdat recente bevindingen het geloof dat inbakeren de beste praktijk is voor baby’s in twijfel trekken en zelfs zo ver gaan dat een baby strak inwikkelen kan leiden tot onder meer heupdysplasie, oververhitting en zelfs een vitamine D-tekort.

Babystapjes… of de te nemen stappen voor baby’s

Onder een ladder lopen is voor de Turken al een grote afwijzing en brengt ongeluk; maar als je zwanger bent, is het voorteken nog erger, want als je onder een ladder loopt terwijl je een kind in je baarmoeder draagt, kan dat leiden tot een zwakke baby en brengt dat ongeluk.

In Turkije is men er ook van overtuigd dat als je over een kind springt, dat kind voor de rest van zijn leven klein zal blijven. Als iemand in Turkije per ongeluk over een kind springt, probeert hij het voorval zorgvuldig te herstellen door weer over het kind heen te lopen, om eventuele fouten die hij heeft gemaakt door over het kind heen te lopen, ongedaan te maken.

Nog een andere bizarre overtuiging in verband met de lengte van een kind is dat als je de lengte van een kind meet, je er dan voor gezorgd hebt dat dat kind voor altijd klein zal blijven.

Nog een ander bizar geloof is dat als je de nagels van een baby knipt binnen de eerste 40 dagen van zijn leven, hij voorbestemd kan zijn om een dief te worden!

Historisch bijgeloof

Een nog enger voorval is het historische bijgeloof in Turkije dat nu ten strengste wordt afgeraden, namelijk het wassen van een baby in zout water.

Recente bevindingen hebben echter aangetoond dat deze praktijk uiterst gevaarlijk kan zijn en kan leiden tot uitdroging, huiduitslag of kwalen die nog veel erger zijn, waardoor dit bijgeloof beter aan de kant kan worden geschoven.

Een ander intrigerend bijgeloof is dat men een schildpad onder het hoofdkussen van een kind legt, zodat het sterke en nuttige mensen voor de samenleving wordt.

De schildpad wordt door de Turken als een deugdzaam dier beschouwd en zijn schilden kunnen als geluksbrenger dienen.

Zwangerschap, voorbereiding en voorspelling

Het zal u niet verbazen dat er ook een aantal bijgeloven rond de zwangerschapsperiode bestaan, variërend van het voorspellen van het geslacht van de baby tot de garantie dat het kind kuiltjes heeft.

Dat klopt, als de buik van een zwangere vrouw puntig is en/of als ze hunkert naar zoetigheid, dan gelooft men dat de baby die geboren wordt een jongen zal zijn. En als de zwangere moeder een bolle buik heeft en naar zure smaken verlangt, dan zal de baby een meisje zijn.

Er is ook een interessant bijgeloof rond de navelstreng: als de navelstreng in een kist of kast in huis wordt bewaard, dan betekent dat dat het kind uiteindelijk thuis of dicht bij huis zal blijven.

Als de navelstreng in de tuin van een school wordt begraven, zal het kind volgens het bijgeloof opgroeien tot een geleerde, terwijl als de navelstreng in de tuin van een moskee wordt begraven, het kind vroom zal worden en dus bijzonder toegewijd zal zijn aan het geloof.

Een persoonlijke favoriet is de gewoonte van een zwangere vrouw om een ei in een riem of sjerp te stoppen, omdat men gelooft dat de baby kuiltjes zal krijgen als men het goed doet.

Bron: Sabah