De leider van de belangrijkste oppositiepartij van Turkije heeft beweringen “onzin” afgedaan dat een controversiële brief aan de regering, ondertekend door 104 gepensioneerde marine-admiraals, de bedoeling had gehad om de regering omver te werpen, meldde Anadolu Agency.
“Waar in de wereld plegen gepensioneerde [admiraals] militaire staatsgrepen?” vroeg Kemal Kılıçdaroğlu, hoofd van de Republikeinse Volkspartij (CHP).
“De Turkse Republiek heeft nog nooit zoveel onzin gezien en gehoord”, zei Kılıçdaroğlu tegen de parlementaire groep van zijn partij, die de regering ervan beschuldigde niet in staat te zijn het land te besturen.
De ex-admiraals vrezen dat het land zich wil terugtrekken uit het verdrag van Montreux, dat sinds 1936 die vrije doorgang regelt in de Bosporus en de Dardanellen.
Openbare aanklagers in de hoofdstad Ankara stelden vervolgens een onderzoek in naar de ondertekenaars van de verklaring.
Meteen na de publicatie van de open brief kwamen er woedende reacties vanuit de regering.
De admiraals worden verdacht van samenzwering tegen de staatsveiligheid en constitutionele orde.
De verklaring waarschuwde ook dat Turkije geconfronteerd zou kunnen worden met “risico’s en bedreigingen voor zijn voortbestaan, iets wat we kennen uit onze geschiedenis”.
Geschiedenis van staatsgrepen in Turkije
1960 – In het leger rommelt het. Veel soldaten zien het gedachtegoed van Kemal Atatürk niet terug in het beleid van premier Adnan Menderes.
Als premier Menderes soldaten inzet om rivaliserende partijen te bestrijden, zijn voor het leger de rapen gaar.
Kolonel Alparslan Türkes leidt een staatsgreep. Menderes wordt geëxecuteerd. Het leger maakt plaats voor een nieuwe regering. Generaal Cemal Gürsel wordt president.
1971 – Ongeveer tien jaar later is het chaos in Turkije. En het leger moet dat oplossen van premier Süleyman Demirel.
Er zijn aanslagen van ultralinkse en ultrarechtse groepen die elkaar niet kunnen verdragen. Het leger houdt premier Demirel verantwoordelijk en eist dat hij aftreedt.
De militairen willen nu even zelf de touwtjes in handen houden. Pas in 1973 zijn er weer verkiezingen. Die worden gewonnen door Mustafa Bülent Ecevit van de Republikeinse Volkspartij.
