President Recep Tayyip Erdogan is ervan overtuigd dat Turkije zal deelnemen aan de Mosul operatie en het staatshoofd krijgt hierbij de steun van zowel conservatieven en nationalisten. Voor deze laatsten is dit een kwestie van nationale eer vermits zij geloven dat Mosul om historische redenen aan Turkije toebehoort.
Hoe kunnen ze zichzelf wijsmaken dat Mosul aan Turkije zal worden geleverd? Een andere vraag dringt zich hierbij op: is Turkije überhaupt het land dat de toekomst van deze stad zal bepalen – in het geval dat ze deelneemt aan de val van Mosul?
De positie van de conservatieven werd door de president al verwoord. Volgens Erdogan zal er niet gesleuteld worden aan de demografie van de stad. In andere woorden is Mosul dus een voornamelijk soennitische stad en moet dit in de toekomst ook zo blijven.
Sjiitische milities
De Turkse regering heeft het ook steeds over het verdedigen van de rechten van de Turkmeense inwoners in Mosul. Over welke Turkmenen wordt er nu gepraat? Bedoelt men de soennitische of sjiitische Turkmenen? Turkije heeft in het verleden nooit de rechten van sjiitische Turkmenen verdedigd, noch in Irak, noch in Syrië. Toch is de positie van de conservatieven een stuk geloofwaardiger, vooral als men naar de toename van sjiitische milities kijkt die het Irakese leger ondersteunen. In elke oorlog betalen gewone burgers de hoogste prijs en we kunnen constateren dat deze milities de soennitische bevolking van Irak – op zijn zachtst gezegd – niet bepaald gunstig gezind zijn. Het is dan ook ontoelaatbaar dat het lot van de stad in de handen wordt gelaten van deze op wraak beluste milities.
Als het regent in Irak druppelt het in Ankara
Maar er zijn ook veel Turken die zich afvragen waarom Erdogan Turkse troepen naar Irak wil sturen – en die vrezen dat Turkije hierdoor in een bloederige oorlog wordt gesleurd – die ook nog eens de kans vergroot op terroristische aanvallen op het Turks grondgebied.
Een secundaire rol
Voor deze groep Turken is het ook duidelijk dat Turkije – in het geval het land mag deelnemen aan de operatie – maar een secundaire rol zal krijgen in de slag om Mosul.
De laatste berichtgevingen wijzen er op dat de Turkse strijdkrachten een rol zullen spelen in de val van Mosul. Een voorwaarde hiervoor is dat de gesprekken – die door de Verenigde Staten achter de schermen worden gesteund – tussen Ankara en Bagdad resulteren in een overeenkomst tussen beide landen.
Wel is het onwaarschijnlijk dat een deelname aan de operatie zal resulteren in een hoofdrol voor Ankara in dit strategisch spel tussen internationale actoren. Hiervoor waren de ondiplomatieke uitbarstingen van Erdogan net iets te groot. Door zijn tierende opmerkingen tegen Bagdad, zijn verwijten aan Brussel en Washington en zijn toenadering tot het Russisch kamp heeft hij de diplomatische slagkracht van Turkije serieus ondermijnd.
Koerdische ambities
Erdogan kan op dit moment alleen op de Irakese Koerden steunen. De vraag rijst hierbij of deze steun zal blijven duren in het geval dat de Irakese Koerden zich concentreren op hun grotere ambities?
Niemand heeft het over het feit dat Kirkoek vandaag in handen is van de Koerden, maar het is zo goed als zeker dat dit heet hangijzer aan bod zal komen zodra Irak gepacificeerd wordt; vooral in het geval dat de Turkse nationalisten beginnen te tieren over de rechten van Turkije in deze stad.
Er blijft dus één geloofwaardige uitleg over waarom Erdogan er zo op gebrand is om deel te nemen aan de Mosul operatie: binnenlandse aangelegenheden. Erdogan kan het zich niet veroorloven om gezichtsverlies te lijden bij zijn achterban. Vooral niet nadat hij als het ware zijn knokkel heeft gebroken op de tafel terwijl hij eiste dat “Turkije deel zal nemen aan deze operatie – of ze het nu willen of niet”.
Deze achterban is bereid om alles te aanvaarden wat ze van Erdogan krijgt. Dus in het geval dat Turkije toch zal deelnemen aan de operatie – zelfs wanneer deze participatie miniem van aard is – zal deze achterban dit als een succes ‘van hun grote leider’ beoordelen.
Een leider, die de grondwet wil veranderen “met de steun van zijn volk” zodat hij een president kan worden die zich niet gehinderd voelt door parlementaire of rechterlijke restricties.
Nee, het is niet moeilijk om te zien wat er werkelijk aan de gang is.
Hurriyet
