Mijn moeder die mij op de wereld bracht gaf mij de naam Meral (Maral) betekenis: Gazelle (rendier). Ze gaf mij deze naam opdat ik als een Gazelle erg vlug, levendig en intelligent zou zijn en in liefde met andere mensen zou leven.
Mijn ouders gaven mij de Turkse culturele en morele waarden, eigenlijk ben ik héél traditioneel Turks opgevoed. Mijn Turkse identiteit kreeg verrijking op de middelbare school. Op een katholiek geïnspireerde en niet gekleurde school.. Thuis was ik Turks, op school Vlaams… een dubbele identiteit, een dubbel leven. Op dat moment besefte ik echter nog niet dat mijn identiteit verrijkt werd. Mijn conservatieve traditionele ouders hebben ons tijdens onze schooljaren niet veel kunnen helpen. Maar ze hebben mij waarden geleerd. Waarden van een identiteit, hoe nationaliteit je identiteit vorm geeft en hier over te waken…
Evenzeer is het ook niet gemakkelijk om met een dubbele nationaliteit om te gaan. Ik was onlangs in Turkije en gedroeg mij daar als een echte Turkse .
Het dorpje van mijn moeder waar je op handen wordt gedragen, en waar de mensen je daar als één van hen ziet. Je bent de dochter van iemand van daar. Je spreekt de taal, je omhelst elkaar je drinkt thee en begint over het dagelijks leven te praten. Maar wat ben ik ook heel blij als ik terug naar België mag. Home sweet home, Beringen. Mijn vertrouwde omgeving, mijn eigen leven, mijn buren, mijn vrienden….
En dan besef ik dat ik tot hier behoor. Mijn leven! Heb het goed hier, en wil hier met mijn gezin oud worden. Zuhal, jij als Koerdische aleviet, hoe durf je te vragen om voor een nationaliteit, identiteit te kiezen? Hoe kan je aan mij vragen om een keuze te maken? Ik kan geen keuze maken. Mijn Turks bloed, mijn pikzwarte haren, mijn handen van mijn moeder…
Ik ben Meral, ‘de Gazelle’ die springt, die rent maar niet van haar identiteit wegvlucht. Die geef ik niet af, voor niemand. Ik ben Meral, Vlaams, Turks, Limburger, Wereldburger….
