Aanvallen op en moorden op gezondheidswerkers hebben de autoriteiten ertoe aangezet de veiligheidsmaatregelen in de Turkse ziekenhuizen te verscherpen.
Het ministerie van Volksgezondheid is begonnen met het installeren van doorloop-metaaldetectoren bij de ingangen van zorginstellingen, terwijl beveiligers bezoekers scannen op voorwerpen die als wapen kunnen worden gebruikt.
In alle openbare ziekenhuizen in het land werken bewakers, maar zij zijn ongewapend. De meeste ziekenhuizen hebben ook “ziekenhuispolitie” die zich bezighoudt met gevallen van mensen die betrokken zijn bij misdrijven en die medische controles of behandeling voor verwondingen nodig hebben.
Uit mediaberichten blijkt echter een duidelijke toename van aanvallen op gezondheidswerkers door patiënten, hun familieleden en vrienden.
Onlangs nog werd een vooraanstaande arts in de centrale stad Konya vermoord door de zoon van zijn patiënt, die de arts de schuld gaf van de dood van zijn moeder.
In de westelijke provincie Izmir zijn zes opleidings- en onderzoeksziekenhuizen als laatste met beveiligingsapparatuur uitgerust.
Metaaldetectoren zorgen ervoor dat de slagbomen bij de ingang automatisch worden gesloten wanneer zij een “ongebruikelijke” hoeveelheid metaal in het bezit van bezoekers detecteren.
Artsen, verpleegsters en ander gezondheidspersoneel hebben tijdens de COVID-19-pandemie hernieuwde publieke waardering gekregen, omdat zij hun leven opofferden om duizenden te verzorgen die aan dodelijke infecties leden. Toch blijven zij het doelwit van gewelddadige patiënten, familieleden en anderen.
Vakbond
Uit een verslag van de vakbond van gezondheidswerkers en sociaal werkers (Sağlık-Sen) blijkt dat zij in 2021 het slachtoffer waren van 190 gevallen van geweld, waarbij 364 aanvallers en ongeveer 316 gezondheidswerkers betrokken waren.
Alle vakgebieden, van artsen en verpleegkundigen tot paramedici, waren het slachtoffer van de aanvallen. Het merendeel van de gewelddaden werd gepleegd door familieleden van de patiënten die de gezondheidswerkers behandelden en verzorgden.
In de meeste gevallen gaat het om afranselingen, terwijl andere gevallen beperkt bleven tot verbale intimidatie; moorden komen zelden voor. De excuses van de daders om hun gewelddaden te rechtvaardigen zijn op zijn best flinterdun.
Sommigen beweren dat gezondheidswerkers hun zieke familieleden niet de juiste aandacht hebben gegeven, terwijl anderen, ten onrechte, voorrang eisen op de spoedeisende hulp.
In sommige gevallen worden artsen lastiggevallen en aangevallen omdat ze weigeren geneesmiddelen voor te schrijven aan verslaafden die toegang willen tot geneesmiddelen die ze niet zouden mogen krijgen.
Bron: Sabah
