Afbeelding: Yoshinori Moriwaki zei dat hij al minstens 58 steden in Turkije heeft bezocht. Een van zijn favorieten is Safranbolu in de centrale provincie Karabük.
Nadat Yoshinori Moriwaki, een Japanse architect en expert op het gebied van aardbevingen, 29 jaar geleden voor zaken in Turkije moest zijn, is hij blijven hangen in Istanboel. Hij kwam in 1990 naar Turkije om daar mee te werken aan de bouw van een hotel. Dat project zou een jaar duren.
“Het proces duurde een stuk langer,” vertelde Moriwaki aan Anadolu Agency (AA), “en nu ben ik hier al 29 jaar. Nog 14 anderen waren met hem meegereisd naar Istanboel, maar hij is de enige van de groep die er is blijven wonen. “Wanneer ik naar Japan reis wil ik na een week al weer terug naar Turkije. Eerst noemden mijn vrienden me een ‘halve Turk’, maar nu ben ik volgens hen een echte Turk geworden,” zei hij. “Ik wil voor de rest van mijn leven in Turkije blijven.”
“Ik reis ook vaak naar Duitsland of Engeland, maar de mensen zijn daar zo koel. Hier in Turkije zijn ze gastvrij en vriendelijk.”
Moriwaki houdt ook van de Turkse keuken en kookt ook Turks. Het liefst eet hij etli ekmek, een soort brood gevuld met vlees, een specialiteit uit het Centraal-Turkse Konya, of yaprak sarma, rijst gerold in druivenbladeren.
Hij had het ook over gelijkaardige tradities uit Turkije en Japan. Zo is het in beide culturen gebruikelijk de schoenen uit te doen voor je in een huis binnen komt of aan tafel gaat. “Als een buur je een bord eten brengt is het in Japan onbeleefd om dat volledig leeg terug te geven. In Turkije is dat ook zo. Dus ik kan sushi of yaprak sarma klaar maken en het bord daarmee vullen,” zei hij.
Moriwaki leerde Turks van de arbeiders die hij ontmoette op de bouwwerf van het hotel. “Die konden me veel dingen vertellen. Turken houden ervan om veel te praten of veel dingen uit te leggen,” vertelde hij.
De Japanner vertelde ook wat anekdotes over taal en communicatieproblemen. “Stel dat je in Engeland bent, bijvoorbeeld, en je moet daar iemand vragen om je het zout door te geven. Als je daar dan per ongeluk een verkeerd woord gebruikt, begrijpen ze je niet. Als je in Turkije nog maar één letter zegt, gaan ze je al dingen aanwijzen en vragen ‘Dit?’ of ‘dat?” en blijven ze doorgaan tot je het zout hebt gekregen. Dat vind ik een goede eigenschap van Turken. Ze zijn warm en vriendelijk.”
Moriwaki is getrouwd met een Oekraïense vrouw. Het koppel heeft een zoon van 11 jaar die Russisch spreekt en Turks heeft geleerd in de kleuterschool. Moriwaki heeft naar eigen zeggen al minstens 58 Turkse steden bezocht, en zijn favoriet zou de stad Safranbolu zijn, in de Centrale provincie Karabük. Safranbolu is een stad uit de Ottomaanse periode en was een belangrijke stopplaats voor de handel tussen Oost en West in het gebied. Volgens de Unesco werden iconische bouwwerken als de oude moskee, het oude badhuis en de school van Süleyman Pasha (Medrese) gebouwd in de vroege 13e eeuw. “Als ik Safranbolu bezoek voel ik me gelukkig. Ik heb me zelfs al afgevraagd of ik in mijn vorig leven een Turk was.”
