Beste toeristen, mijn beste vrienden van Europa en de Verenigde Staten,
Wees alstublieft niet bang om naar Turkije te komen. Alles is hier goed en nagenoeg normaal. Ik kan het weten, aangezien ik sinds 10 juni op de Egeïsche kust ben. Alles is hetzelfde als vorig jaar. Met andere woorden, ik betaal veel geld voor een glas middelmatige rosé en geniet van de rust en vrede terwijl technobeats te horen zijn via de speakers. In de avonden ga ik naar Alacati en geef mijn minimumloon uit aan een etentje voor 4.
Ja, de prijzen zijn hoog maar het is onpatriottisch om de prijs in vraag te stellen en de lagere prijzen van de Griekse eilanden te loven. Uiteindelijk is dit een tijd voor nationale eenheid en we moeten lokale zaken toch echt helpen, tenminste de lokale zaken die niet in momenteel in de gevangenis zitten voor het sponsoren van terrorisme.
Serieus, hier liggend op het strand zou je nauwelijks weten dat er een couppoging was, behalve dat iedereen er over praat. Iedereen in mijn yogales is ervan overtuigd dat de Amerikanen betrokken waren. Maar ook dat is hier normaal. Analisten, diplomaten en politici hebben misschien hun twijfels over wat er in de complexe wereld gebeurt maar kappers, taxichauffeurs en huisvrouwen in Turkije weten altijd wat er gebeurt achter de schermen van macht. Wij gewone Turken weten hoe Amerikaanse hersenen werken – hebben we niet elke week naar “Dallas” op tv gekeken toen J.R. zijn broer Bobby wou belazeren voor de Ewing olie-aandelen? Ik bedoel, is er iets wat jullie Amerikanen niet zouden doen voor olie?
Complotten
In ieder geval, hier is alles hetzelfde. We drinken Californische zinfandel en beschuldigen de Verenigde Staten voor de coup. Maar ja, we beschuldigen de Verenigde Staten ook voor complotten, dus ik vraag je, wat is daar nieuw aan? Dat zou jullie Amerikaanse toeristen toch zeker niet moeten tegenhouden om naar hier te komen; politiek is 1 ding maar recreatie is toch wat anders. Het is niet alsof jullie nog nooit eerder in complotten en staatsgrepen betrokken waren. Zei Frank Underwood in de laatste aflevering van “House of Cards” niet dat hij iets heel groots plande, dat iedereen alles wat hij daarvoor had gedaan, zou vergeten? Trouwens, stem alstublieft niet op Frank Underwood, ook al is zijn vrouw beeldschoon.
Twijfels
Sommige van mijn Europese vrienden zeggen dat ze twijfelen om naar Turkije te komen dit jaar omdat… Wel, ze geven veel en vooral inconsequente redenen: Eerst waren het de vluchtelingen, toen de crisis met Rusland en nu de coup. Ik bedoel, hoe oneerlijk kan je zijn? Het is de EU die wilt dat Turkije de vluchtelingen terugneemt en nu zeggen jullie dat jullie niet komen vanwege die vluchtelingen. En de crisis met Rusland, wat heeft dat te maken met Europese toeristen? Kwamen jullie om Russen te ontmoeten? Als dat het geval is, ga dan naar Oekraïne. Trouwens, president Erdogan en president Putin hebben hun ‘bad bromance’ hervat deze week.
Adrenaline
En de coup, kunnen jullie niet een beetje adrenaline aan? Vervelen jullie zich niet dood daar – Elke keer ik Francois Hollande zie, zap ik. De Britten zijn niet veel beter met Theresa May, God zij dank voor Boris Johnson die, met zijn slechte kapsel en verschrikkelijke kostuums wat leven in de brouwerij brengt. Ik las zijn verslag van de eerste dag in zijn nieuwe functie en ik verslikte me letterlijk op het strand: “New York, Washington en andere Europese hoofdsteden…” Goh, wat een grap… Nee, was het echt?
Fethullah Gülen
In ieder geval, we zullen jullie entertainen eens jullie hier in Turkije zijn. Tenslotte heeft men alle rechtszaken tegen ironisten die de president bespotten laten vallen. Daarnaast zijn er zoveel parodieën van Fethullah Gulen dat het niemand meer wat kan schelen en grappen over een andere religieuze sekteleider, Adnan Hoca, wiens halfnaakte, prachtige volgsters nu misschien in aanmerking komen voor sommige vacatures in de onderwijssector. Ik, met mijn half aangebrande hersenen op het strand, ben soms in de war of ik nu de website van een normale krant of van een satirisch blad lees. Een aantal dagen geleden las ik een Tweet waarin sommige hotelmanagers zeiden dat ze de gearresteerden in de couppoging wilden ontvangen in hun lege hotels aan de kust en ik had een paar seconden nodig om me te realiseren dat het geen echt nieuws was.
Plotseling is Turkije een vriendelijkere plaats geworden; iedereen verontschuldigt zich voor fouten van het verleden en geeft toe dat ze soms verkeerde bondgenootschappen hebben gesloten. Dit is op zich amper nieuws – Suleyman Demirel, de staatsman van Turkije die groter dan het leven zelf is, zei ooit “Gisteren is gisteren, vandaag is vandaag” en dat is sindsdien het motto van veel politici hier.
Het motto van gewone Turken? Dat is makkelijk: “Ik zal overleven”.
Hurriyet
