Ankara: meer dan alleen een grijze hoofdstad

Veel mensen weten niet dat Ankara bij heel wat verschillende rijken behoord heeft. Zo lieten onder meer de Hettieten, de Frygiërs, de Lydiërs, de Galaten, de Perzen, de Romeinen, de Byzantijnen, de Seltsjoeken en de Ottomanen er talloze schatten achter.

De eerste opgravingen in de huidige Turkse hoofdstad, meer bepaald in Gavurkale, begonnen in 1930 en stonden onder leiding van de Duitse archeoloog Hans Henning von der Osten.

Hij meende dat het gebied als buitenpost diende en later als begraafplaats, maar de regering van Atatürk schonk weinig betekenis aan het onderzoek.

Pas 63 jaar later bleek uit diepgaander onderzoek dat Gavurkale een veel groter complex was dan het team van von der Osten ontdekten. De opgravingen in 1993 onthulden een kasteel, verschillende vestingwerken, een kamer met betonnen zuilen en reliëfs van goddelijke krijgers op een stenen muur.

Gavurkale ligt op een heuveltop ongeveer 2 kilometer ten Noordoosten van het dorpje Dereköy. De reliëfs van de krijgers zijn goed bewaard gebleven en zijn de belangrijkste reden waarom het complex zo’n obscure faam heeft.

Hoewel de heuveltop te lijden heeft onder de wind, zijn de kegelvormige hoofddeksels, de zwaarden en de schoenen van de krijgers nog perfect herkenbaar. Links van de krijgers zou je een zittende figuur kunnen opmerken, maar die is wel bijna weg geërodeerd.

De gigantische stenen blokken die op de heuveltop liggen zijn ook niet moeilijk te vinden. Dit zijn overblijfselen van het enorme bouwwerk dat er ooit gestaan moet hebben. Die blokken tonen aan hoe belangrijk het complex in de hettische periode periode geweest moet zijn.

De reliëfs die daarop aangebracht zijn, tonen aan dat de Hettitische steenhouwers op hun tijd vooruit liepen, en hoeveel oog voor detail ze hadden. Het is een mysterie hoe zij erin geslaagd zijn een rotsblok te veranderen in zo’n kunstwerk. O

Ook de kamer achter de enorme blokken bestaat uit perfect gehouwen steen. Von der Osten dacht dat deze kamer, nu vervallen, als begrafeniskamer gebruikt werd, maar uit onderzoek aan het einde van de 20ste eeuw blijkt dat de ruimte, die nog steeds mysterie uitwasemt, andere rituele doelen diende.

K.L.

(Bron: Sabah)