Met nog bijna 50 dagen te gaan tot de Turkse verkiezingen doen de Volksalliantie (Cumhur İttifakı) en de Nationale Alliantie (Millet İttifakı) er alles aan om in de eerste ronde het presidentschap te winnen.
Toch blijft het aantal presidentskandidaten toenemen. Naast president Recep Tayyip Erdoğan en de voorzitter van de Republikeinse Volkspartij (CHP), Kemal Kılıçdaroğlu, zijn vier politici – de voorzitter van (Memleket Partisi) Muharrem Ince, het hoofd van (Vatan Partisi) Doğu Perinçek, Sinan Oğan, kandidaat voor een kleinere alliantie van oppositiepartijen die zich als “nationalisten” presenteren, en de voorzitter van de Nieuwe Welvaartspartij (YRP), Fatih Erbakan – van plan aan de verkiezingen deel te nemen.
De Nieuwe Welvaartspartij heeft wellicht enkele conservatieve kiezers aangetrokken door zich aan te sluiten bij de Volksalliantie. Van de zes presidentskandidaten zou Ince – die niet is gevraagd zich aan te sluiten bij het oppositieblok dat bekend staat als de “tafel voor zes” en zich onlangs heeft opgeworpen als “derde weg”-kandidaat – het verschil kunnen maken in de eerste ronde. Hij trekt met name kiezers aan die ontevreden zijn over het presidentschap van Kılıçdaroğlu. Toch staat Ince onder toenemende druk.
Net zoals de voorzitter van de Goede Partij (IP) Meral Akşener werd “gestenigd” omdat hij de “tafel” verliet, hebben sommige fracties er bij Ince op aangedrongen Kılıçdaroğlu te steunen.
De parlementsvoorzitter wijst echter al drie jaar op de tekortkomingen van de oppositie en roept op om meerdere presidentskandidaten te steunen.
In de steek gelaten
Ince heeft kiezers herinnerd aan zijn presidentiële campagne en hoe zijn voormalige partij, de CHP, hem in de verkiezingen van 2018 in de steek heeft gelaten.
Factor HDP
Of de Democratische Volkspartij (HDP) in het licht van de lopende besprekingen met Kılıçdaroğlu zal besluiten de presidentsverkiezingen niet aan te vechten, zal ook gevolgen hebben voor de eerste ronde.
In ruil daarvoor verwacht de HDP-leiding dat de centrale regering stopt met het vervangen van gekozen burgemeesters door onafhankelijke bestuurders, het moeilijker maakt om politieke partijen te verbieden, de vrijlating van Selahattin Demirtaş en met decreten uit overheidsdienst ontslagen personen bewerkstelligt, meer macht overdraagt aan lokale overheden en een discussie over de Koerdische kwestie in het parlement op gang brengt.
Bron: Sabah
