Het nieuws over het Europees Parlement dat heeft gestemd om de Europese Commissie te verzoeken de toetredingsgesprekken met Turkije te bevriezen, kwam er op 24 november, exact 24 minuten nadat de Turkse Centrale Bank de intrestvoet met 0.25% deed stijgen.
Dit was het derde en vierde brekend nieuwsitem van vorige week. Er was een autobom ontploft in Adana (waar de Incirlik luchtbasis gelegen is en die op dit moment een belangrijke sleutelrol speelt in de oorlog in Syrië en Irak) en drie Turkse soldaten, die het Vrije Syrische leger ondersteunden, zijn diezelfde week vermoord.
Dit laatste werd gedaan door een Syrische jet, volgens het Turks leger. Deze brekende nieuwsitems vatten elk op hun eigen manier de huidige problemen die Turkije treft samen: economie, terrorisme, regionale conflicten en strategische politieke keuzes tussen het Oosten en Westen.
Dramatische politieke zet
De resolutie van het Europees Parlement om te stoppen met de onderhandelingen, die lange tijd stilstonden, zullen hoogstwaarschijnlijk niet bevestigd worden door Brussel. Echter blijft dit een dramatisch politieke zet.
Europese parlementariërs willen de Turkse overheid straffen voor de inperkende atmosfeer van rechten en vrijheden in Turkije. Echter straft de beslissing ook het Turkse volk. Aan de ene kant claimt ze het vertoon van democratische solidariteit en de verdediging van democratische normen van de EU. Aan de andere kant straft ze het Turkse volk dat recent getraumatiseerd werd in een bloedige en ondemocratische militaire coup.
“Hebben zij werkelijk geen lessen getrokken uit de geschiedenis”
De gestemde resolutie was de eerste in haar soort ooit in de hele geschiedenis van het Europees Parlement in de betrekkingen met een kandidaat-lidstaat. Het is zeer onwaarschijnlijk dat ze enig positief effect zal produceren, behoudens uitdrukking te geven aan een kinderachtige en onhoudbare reactie.
Als Europese parlementariërs denken dat de Turkse president Erdogan en de AKP plotseling de wil van Brussel gaan opvolgen door deze stemming, zijn ze aan het dagdromen. Erdogan heeft al van te voren kenbaar gemaakt dat hij ongeroerd zal blijven wat de uitkomst ook moge zijn van de stemming, positief of negatief. Als er werkelijk gedacht wordt dat het Turkse volk woedend zal worden tegen haar overheid omdat hun land geïsoleerd wordt van de Europeanen, hebben zij werkelijk geen lessen getrokken uit de geschiedenis.
Als anderen denken dat dit de manier is nee te zeggen tegen de Turken en hun moslimpopulatie, dan zouden zij misschien beter andere partners vinden dan Turkije om samen te werken op belangrijke thema’s zoals; terrorisme, drugstrafiek en migratie.
“Een toekomst met Turkije is beter dan een toekomst zonder Turkije”
Maar achter elk duistere kwaad, schuilt er een straaltje licht van hoop. Misschien zal deze politieke kortzichtigheid leiden tot een nieuwe opportuniteit voor een nieuwe, meer realistische start tussen Ankara en Brussel.
Europese regelgevers zouden moeten inzien dat een toekomst met Turkije beter is dan een toekomst zonder. Europeanen zouden meer voordeel hebben bij een Turkije die meer democratisch, welvarend en sterker is en een Turkije dat haar gezicht in plaats van haar rug keert naar het Westen. Men zou moeten inzien dat stimulaties beter werken dan straffen.
Geen politieke invloed op Turkije
Ook is het zo dat de EU bijna geen politieke invloed meer heeft op Turkije. Dat die politieke invloed van de EU over de hele wereld aan het vervallen is, spreekt voor zich. Denk maar aan de Eurocrisis, de Brexit en recent was er ook nog de verkiezing van Donald Trump.
Dit is de reden waarom rationele leiders hun uiterste best zouden moeten doen om de dialogen open te houden en niet alles eraan doen om ze te sluiten.
Hurriyet
MURAT YETKİN
