Graag feliciteren we alle winnaars van de verkiezingen van 26 mei. Tegelijkertijd willen we de verliezers de moed toewensen om sterk door te gaan.
Dat het democratische proces in de vorming van de diverse regeringen nu maar zijn gang gaat.
De Turkse gemeenschap is een goed geïntegreerde gemeenschap in België en Vlaanderen. Zij dragen zoals alle burgers in dit land bij aan alle verplichtingen die we moeten nakomen.
Zoals we plichten hebben, hebben we echter ook rechten. Onder meer het recht om een analyse annex opinie te geven over deze verkiezingen.
Migratiethema
Het migratiethema was ongetwijfeld één van de doorslaggevende issues die het resultaat van de verkiezingen verklaart. We erkennen de problematiek maar hebben hierbij de volgende kanttekeningen.
Stemgedrag
Angst bij een groot gedeelte van de bevolking voor het onbekende, de andere, de vreemden…is ongetwijfeld de beweegreden geweest in het stemgedrag van vele Vlamingen. We begrijpen dat er angst ontstaat wanneer de eigen identiteit dreigt te worden aangevallen. Dat is een normaal psychologisch proces.
Maar het is ook zo dat deze angst mee werd gemanipuleerd in deze verkiezingen. Een gebrek aan kennis en desinformatie hebben hiertoe bijgedragen. Helaas wordt de Turkse gemeenschap in het hele debat maar al te vaak over dezelfde kam geschoren als alle andere migranten. Dat zien we in de vele reacties op de sociale media.
Velen begrijpen het hele migratieprobleem niet goed. De oorlog in Syrië en de situaties in Afrika, Afghanistan, Irak, Iran, Libanon, Libië zijn door de meesten weinig bekend. Alles wordt op een hoopje gegooid. Maar wie zijn de migranten juist? We kunnen niet verwachten dat burgers de juiste analyses maken omdat de hele situatie ongelooflijk complex is.
Maar ook Turkije wordt door velen in Vlaanderen door dezelfde trechter getrokken. Turkije is Erdogan, dictatuur en natuurlijk islam. De migratieperceptie is ongetwijfeld ook gekoppeld aan de islam. Turken zijn islamieten dus… Soms horen we domme uitspraken als laten we ze allemaal terugsturen naar Istanbul. Vele van deze mensen zijn soms onze naaste buren.
Dat doet de Turkse gemeenschap ten lande pijn. Vandaar deze reactie, sprekende voor een meerderheid binnen deze gemeenschap.
En ja, de islam leeft nog steeds binnen de Turkse gemeenschap en zeker tijdens deze periode van Ramadan.
De Turken werden geroepen naar dit land om onder meer te werken in de mijnen. Ze hebben dat goed gedaan. Ondertussen zijn ze in de derde en vierde generatie dokters, advocaten, zakenmensen, professoren, burgemeesters, artiesten, wetenschappers, bedienden of gewoon hardwerkende mensen.
Vrijheid van godsdienst
En in dit land geldt nog steeds de vrijheid van godsdienst. En wie gelovig is binnen de Turkse gemeenschap beleeft dit op een serene manier met respect voor de Belgische rechtsstaat.
En ja, sommige van de vrouwen verkiezen het om een hoofddoek te dragen. Dat is dan hun persoonlijke wijze van de beleving van hun godsdienst. Mogen we erop wijzen dat in het Vlaanderen van de jaren 50, de periode van het Verdriet van België van Hugo Claus, er ook heel wat vrouwen waren met een hoofddoek. Maar dat doet er niet toe.
En ongetwijfeld zijn er een aantal onder ons die in de religieuze beleving een stukje van de eigen identiteit proberen terug te vinden. Maar dan ook uit angst.
Het lijkt wel of er een soort stammenvorming aan het ontstaan is. Je behoort tot die stam of tot die stam en dat bepaalt je eigen identiteit. In het boek Tribalization van Koert Debeuf wordt dit proces ook in de geopolitieke situatie nauwkeurig beschreven
