Kemal Sunal werd geboren op 11 november 1944 te Istanbul. Hij was al te zien in de theaters terwijl hij nog studeerde in een van de meest populaire scholen van Istanbul, Vefa High School. Zijn eerste rol ooit was in “Zoraki Tabip” (De Beperkte Dokter) toen hij nog een student van de middelbare school was.
Na dit toneelstuk speelde hij ook mee in “Kenterler”, “Ulvi Araz”, “Ayfer Feray” en “Devekuşu Kabare Tiyatrosu” (Het Ooievaar Kabaret Theater). Terwijl hij actief meespeelde in deze toneelstukken, werd hij ontdekt door regisseur, screenwriter en producent Ertem Eğilmez (foto), die toen het populaire productiebedrijf Arzu Film bezat. Na zijn ontdekking en de toenadering door Eğilmez, begon Sunal aan zijn acteercarrière.
Rechts: Ertem Eğilmez
Zijn eerste rol in een film kreeg hij in “Tatlı Dillim” (Praatjesmaker) (foto hieronder). Hij begon hiermee al populair te worden door zijn goedaardige en eerlijke acteerprestatie in de film. Sunal werd zeer bekend met zowel dramarollen als komische rollen in films, hoewel hij voornamelijk komische rollen opnam in zijn leven. Hij beschreef zichzelf ooit in een interview als een “nauwelijks pratende, zeer koude man”.
De grootste verklaring voor zijn succes waren de socio-economische, politieke en sociale ontwikkelingen in zijn tijd. Zijn films waren vooral gebaseerd op de economische moeilijkheden van mensen uit de lagere- en middenklassen of op de sociale obstakels die mensen het hoofd moeten bieden in het dagelijkse leven.
Zijn positie en humor tegenover deze problemen maakten van hem een held in de ogen van de kijkers. De verhaallijnen van de films waren gebaseerd op of vermeldden de hoge inflatie, fraudeurs, verhogingen van de prijs van basisgoederen in de winkels, werkloosheid, migratie en slechte zeden voornamelijk in het oosten van Turkije. Deze verhaallijnen zorgden ervoor dat hij als “een van het volk” werd gezien aangezien hij steeds met de gewone problemen van het leven lachte en ze overkwam.
Hij speelde rollen uit de lagere- of middenklasse onder andere als portier, wachter, politieagent, leerkracht, vuilnisman en dakloze.
Hij vervolledigde zijn scriptie met het onderwerp “Komedie van Kemal Sunal in Televisie en Cinema”. Hij speelde mee in 88 films in zijn acteercarrière en zijn laatste film was “Propaganda”, waar hij een patrouillerende wachter speelde op de oostelijke grens van Turkije.
Hij was altijd bang van vliegen. Desondanks was hij volgens zijn collega-acteurs en actrices erg goedgeluimd op de ochtend van 3 juli 2000. De filmploeg ging naar Trabzon Airport om de “Balalayka” film te draaien en ze stapten op het vliegtuig. Toen de hostess de standaard veiligheidsvoorschriften aankondigde en iets zei over “wat te doen in het geval van een vliegtuigcrash op een berg of bij het landen op zee,” zei Kumal Sunal volgens de getuigenis: “Ik wou dat ze dat niet had gezegd. Dit is niet goed. Ik voel me niet goed.”
Hierna had hij een plotse hartaanval aan boord. Zijn collega-acteur Cem Davran zei dat Kumal zelfs geen geluid had gemaakt en dat hij met zijn normale glimlach de hartaanval onderging. Hij werd onmiddellijk uit het vliegtuig naar het ziekenhuis gesneld, maar werd kort daarna doodverklaard. Hij werd begraven in Zincirlikuyu Cemetery in Istanbul.
