Een groep Turkse onderzoekers heeft een oude zeeroute ontdekt. Ze voerden uitgebreid onderzoek in de Middellandse en Egeïsche zee in het zuidwesten. Daar vonden ze tekenen van oude beschavingen onder water, maar ook overblijfselen uit de recentere geschiedenis, zoals uit het Ottomaanse tijdperk.
Het onderzoeksproject kreeg de titel ‘Blauw erfgoed’. Het werd uitgevoerd door onderzoekers van het Instituut voor Mariene Wetenschappen en Technologie van de Dokuz Eylül-universiteit (DEU) in de westelijke provincie İzmir. Daarbij maakten ze gebruik van het Koca Piri Reis-onderzoeksschip.
Harun Özdaş heeft de leiding over het project ‘Inventaris scheepswrakken’ en is tevens als doctor verbonden aan de DEU. De focus lag op de handelsroutes langs de Middellandse en Egeïsche kust in het zuidwesten. Er werd onderzoek gevoerd naar de periode van 2000 v.C. tot 2000 n.C., zegt hij.
Telkens wanneer ze een scheepswrak ontdekten, onderzochten ze zowel het wrak zelf als het gebied eromheen. De stukken keramiek en kruiken die in vroeger tijden in zee werden gegooid, laten hun sporen na en geven aanwijzingen over de routes, benadrukt Özdaş.
“Door naar deze sporen te kijken, komen we te weten welke kusten het meest aangedaan werden in welke periodes,” zegt Özdaş. De routes die 2400 jaar geleden bevaren werden, bleven dezelfde tot in de Romeinse tijd, maar nadien veranderden de routes, omdat de schepen groter werden.
Het Koca Piri Reis-schip wordt al 41 jaar gebruikt als onderzoeksplatform. Zo kunnen ze onderzoek doen in acht verschillende disciplines met hoogtechnologische toestellen. “We hebben meer dan 200 scheepswrakken ontdekt. De meeste daarvan werden gebruikt vanaf de oudheid tot het stoomtijdperk. We hebben 400 ankers en 60 ankerplaatsen gevonden,” dixit Özdaş.
Sommige baaien werden 3.000 jaar aan een stuk gebruikt.
Özdaş had het verder over de overblijfselen van oude nederzettingen die ze onder water vonden. De nederzettingen tussen 1 en 6 meter onder zeeniveau werden meestal gevonden tussen de provincies Antalya en Muğla. Er werden sporen gevonden uit de Lycische, Carische, Ionische en Ottomaanse tijd.
Het project steunt op een heel grote onderzoeksbasis, onder andere de data van het Geografisch Informatiesysteem voor Turks Cultureel Onderzees Erfgoed en het Informatiesysteem voor de Ottomaanse Tijd (akoestische databank). Ze werken aan een hele grote inventaris, die waarschijnlijk binnen twee jaar volledig klaar zal zijn.