In een interview met de Daily Sabah gaf Christian Johannes Henrich commentaar op het huidige conflict en de Duits-Turkse relatie omtrent het huidige conflict in Afrin.
De huidige Afrin operatie is een logische stap voor Turkije. De PKK maakt reeds langere tijd gebruik van de gebieden aan en achter de Syrische grens als een schuilplaats voor hun YPG bondgenoten. Aldus Henrich in het interview.
In het conflict
Men kan niet beweren dat Duitsland een zeer eervolle positie inneemt in het conflict. De academicus wijst hier onder andere op het feit dat Duitsland, ondanks dat zij de PKK erkennen als een terroristische organisatie, de YPG ondersteunt met wapens en andere materialen met als doel het gebruiken van de YPG in de strijd tegen Daesh. Daarnaast is het Heinrichs persoonlijke mening dat Duitsland te weinig doet tegen de PKK propaganda die verspreid wordt in Duitsland.
Conferentie
Heinrich zelf moest recent nog een conferentie geven aan zijn universiteit van Hannover omtrent de kwestie onder bescherming van het Duitse politiecorps omdat de PKK de universiteit had bedreigd.
“Duitsland verkoopt daarnaast ook wapens en andere militaire middelen aan het Turkse leger. Onze wapenindustrie maakt met andere woorden winst aan beide kanten in het conflict. De positie die Duitsland inneemt in het conflict is op zijn zachtst gezegd moreel gezien twijfelachtig en voor discussie vatbaar.”
Tegen de mainstream opinie
“Je staat altijd alleen als je ingaat tegen de mainstream opinie van het volk. Ook in de wetenschap is dit niet ongewoon. Want laat ons eerlijk zijn: de mainstream opinie wordt tegenwoordig vooral bepaald door journalisten en politici en is al lang niet meer het resultaat van echt wetenschappelijk onderzoek. De Armeense kwestie is hier een mooi voorbeeld van. De Bundestag maakte beslissingen omtrent de kwestie zonder ooit degelijk wetenschappelijk onderzoek uit te voeren. Heel wat publicaties omtrent deze gevoelige kwestie laten maar een zijde van de medaille zien. Het werd en wordt regelmatig onderzocht en beschreven maar bijna niemand kijkt naar het bronnenmateriaal aanwezig in de archieven.”
Openheid en gastvriendelijkheid
Heinrich beschrijft dat de Turkse gemeenschap vooral gekenmerkt wordt door openheid en gastvriendelijkheid. “In Turkije maakt etnische afkomst niet uit, iemand van een andere afkomst dan zijn geburen wordt nog steeds geaccepteerd en voelt zich welkom in het land. In Duitsland legt men steeds weer de nadruk op de vraag vanwaar een persoon afkomstig is. Burgerschap en de kans op het verkrijgen van het Duitse burgerschap is vaak afhankelijk van etnische afkomst. In Turkije is burgerschap afhankelijk van de loyaliteit aan het vaderland.”
