Een Turks echtpaar is met stomheid geslagen nadat hun “doodgeboren” baby begon te huilen enkele ogenblikken voordat hij werd begraven.
Melek Sert, 32 jaar, en haar echtgenoot Hasan Sert, 34 jaar, waren diep bedroefd toen artsen in het staatsziekenhuis Yuregir in Adana, Turkije, hen vertelden dat hun baby de bevalling niet had overleefd.
Het kind, dat op 2 januari met slechts vijf maanden werd geboren, kreeg zelfs een overlijdenscertificaat van de artsen, die dachten dat de moeder een miskraam had gehad.
De vader besloot de baby naar een begraafplaats te brengen om hem te begraven, toen zijn pasgeboren zoontje op weg daarheen in de auto plotseling begon te huilen.
Het jongetje werd met spoed teruggebracht naar het ziekenhuis, waar hij nu vecht voor zijn leven.
De heer Sert zei dat iedereen die wil helpen en die een 0 Rh-negatieve bloedgroep heeft, zijn bloed aan zijn baby kan doneren.
Hij voegde eraan toe: “Mijn baby vecht voor zijn leven. Omdat we hem nog geen naam hebben gegeven, kunnen donoren bloed geven voor de Sert-baby.
Mevrouw Sert had last van hevige pijn en bloedingen en ging op 27 december voor het eerst naar het ziekenhuis. Ze werd behandeld en op 30 december ontslagen.
Maar op 31 december werd ze opnieuw ziek en werd ze naar het staatsziekenhuis Seyhan gebracht, waar haar toestand op 2 januari verslechterde.
Toen vertelden de artsen haar dat zij een miskraam had gehad en legden zij uit dat haar baby “dood” was.
Hasan Sert zei dat toen hij naar de begraafplaats reed, hij de baby begon te horen huilen. Hij ritste toen de zak open en belde onmiddellijk de hulpdiensten.
Hij trok zijn jas uit, wikkelde die om de baby en zette de verwarming van de auto helemaal aan. De baby werd naar het ziekenhuis gebracht en op de intensieve afdeling behandeld.
De moeder vertelde verslaggevers hoe blij ze was om eindelijk het gezicht van haar baby te zien.
Ze zei: “Zijn voeten bewegen. Zijn hartje klopt. Ik zag hem, ik voelde me in ieder geval opgelucht. Godzijdank zag ik dat hij in orde was, maar de dokter zei: ‘Zijn toestand is kritiek.’
“Hij zei dat zijn bloeddruk was gedaald. Verder zei hij niets. Hij gaf niet veel informatie over zijn toestand we wachten af.”
“Ik ben gelukkig, zijn handen en voeten waren aan het friemelen. Ik ben heel gelukkig, ik zag mijn kind leven. Wat kan ik nog meer van God vragen? Ik hoop dat hij beter wordt en weer gezond wordt.”
Bron: Turkse media
