Turkije heeft al het nodige gedaan om mogelijke vijandige acties of bedreigingen het hoofd te kunnen bieden. Dat heeft de minister van Defensie op 30 juni gezegd, verwijzend naar bedreigingen van de woordvoerder van de troepen van Khalifa Haftar in Libië.
“Wie een vijandige houding tegenover ons aanneemt of ons aanvalt, zal daar een hoge prijs voor betalen. We zullen dat op de meest efficiënte en hardst mogelijke manier beantwoorden,” zegt Hulusi Akar. Anadolu Agency kon hem interviewen in de stad Osaka, in Japan, waar hij deel uitmaakte van de Turkse delegatie op de G20-top.
Volgens Akar schenkt Turkije veel aandacht aan de territoriale integriteit en soevereiniteit van Libië, probeert het de vrede en het geluk van het Libische volk te garanderen en de nationale eenheid van het land te respecteren. Maar Turkije kan zulke bedreigingen niet zomaar over zijn kant laten gaan.
De Defensieminister benadrukte dat Turkije altijd inspanningen zal doen om conflicterende elementen in Libië met elkaar te verzoenen en aldus vrede en stabiliteit te bewerkstelligen, conform het internationaal recht.
Op 28 juni heeft Ahmed al-Mismari, de woordvoerder van Haftar, een verbod aangekondigd op alle commerciële vluchten tussen Libië en Turkije. Hij gaf zijn troepen ook opdracht om Turkse schepen in het land aan te vallen.
De door de VN erkende Regering van Nationale Eenheid heeft op 26 juni de strategische stad Gharyan, ten zuiden van Tripoli, heroverd op de troepen van Haftar. Dat betekende een groot verlies voor de afvallige commandant.
Turkije steunt de door de VN erkende regering in Tripoli.
Haftars troepen proberen al sinds april om Tripoli te veroveren op de Regering van Nationale Eenheid, – tot nog toe zonder succes.
Niettemin blijven zijn troepen aanwezig in verschillende gebieden rond de hoofdstad.
Sinds 2011 is Libië ten prooi aan verdeeldheid en chaos. Toen kwam er een bloedige opstand die door de NAVO gesteund werd en die zou leiden tot de afzetting en de dood van president Muammar Gaddafi, die meer dan 40 jaar aan de macht was.
De sterke politieke verdeeldheid heeft er nadien voor gezorgd dat twee machtscentra tegenover elkaar zijn komen te staan: één in Tobruk en één in Tripoli. Daarnaast zijn er een hele reeks zwaarbewapende milities.
