Binnenkort vult Adel Salib het laatste pitabroodje in de populaire nachtzaak Amon, gelegen in Hasselt.
De moeizame werkuren zorgen ervoor dat in Europese landen heel wat zaakvoerders van pitarestaurants er mee stoppen.
De zogenaamde lockdownmaatregelen hebben dat proces nog wat versneld. Die ontwikkeling lijkt stilaan ook de grens over te waaien. Vanaf 30 december stopt Amon er ook mee.
“Ik ben al meer dan 20 jaar bezig en ik moet het vooral hebben van het uitgaansleven”, aldus de 28-jargie Adel Salib met Egyptische roots.
Dat betekent dat ik in de weekends tot zes uur ’s morgens achter mijn grill sta. Ik had al die jaren ongeveer 4 à 5 uur slaap per nacht. Dat begint zijn tol te eisen.
En door de covidcrisis had ik ook al sinds maart geen nachtelijke klanten meer. Ik doe wel afhaal, maar het is niet simpel om daar reclame voor te maken op sociale media.
“Door de coronacrisis heb ik van mijn nachtrust kunnen genieten. Hierdoor heb ik sneller besloten om ermee te stoppen.”
Het is overigens niet omdat er geen pitazaak meer is in Hasselt dat de inwoners hun pitabroodje moeten missen, of ze daar nu shaorma of kebab tussen willen. Maar wat is nu eigenlijk het verschil?
Kebab en shoarma zijn familie van elkaar. Onder het Ottomaanse rijk heeft de Turkse eetcultuur zich over het hele Midden-Oosten verspreid en aangepast aan de plaatselijke smaak. Döner Kebab werd er shoarma.
“In de provincie Limburg (België) zijn heel wat pitazaken destijds overgenomen door Turken”, aldus Mehmet Demir van Dudemsa, het grootste kebab-bedrijf in Limburg.
“In Antwerpen vind je nog veel pita shoarma-restaurants, maar in Limburg overheerst de kebab. Het grote verschil zit in het vlees en de kruiden. In Turkse kebabzaken zou je geen shoarmavlees mogen aantreffen, omdat dit meestal varkensvlees is. In kebabzaken bieden ze alleen maar biefstuk van rundsvlees aan of gevogelte. Het shoarmavlees wordt ook anders gemarineerd en gekruid. Bij kebab gaat het om speciale kruiden uit Turkije zoals zwarte peper en komijn. Turken gebruiken ook Turks brood. Egyptenaren platte broodjes.”
Meegereisd met mijnwerkers
Er zijn de dag van vandaag haast evenveel kebabzaken als frituren in Limburg en dat komt volgens Demir omdat de Limburgers kebab, meegereisd met de Turkse mijnwerkers, met veel liefde hebben omarmd.
“Onze kebab is gemaakt van Belgisch witblauw en dat is het beste vlees van Europa. Daarom is een kebab lekkerder in Limburg dan in Turkije.”