Nihal Taplak (37) uit Antwerpen kreeg kort na de geboorte van haar zoon Isa te horen dat ze kanker heeft. Haar artsen spreken van palliatieve zorg, maar Nihal weigert op te geven. “Isa is mijn redder. Zonder hem had ik de kanker niet zo snel ontdekt.”
Nihal, van Turkse afkomst, gaf jarenlang les als leerkracht Engels. Door haar dubbele baarmoeder was de zwangerschap risicovol, maar alles leek goed te gaan. Tot ze vlak voor de bevalling pijn kreeg die leek op een gekneusde rib. Twee keer ging ze naar de spoed, maar werd telkens naar huis gestuurd.
Op 20 november beviel ze van Isa, na drie zware dagen. Kort nadien kreeg ze ademhalingsproblemen. Een CT-scan toonde vocht rond haar longen. Na operaties en onderzoek volgde het harde verdict: kanker.
Wat een mooie periode had moeten zijn, werd een nachtmerrie. “Een ziekenhuis wilde eerst geen verder onderzoek doen.” Daarna bleek ook een tumor in haar hersenen, die werd verwijderd. Chemotherapie leek even te werken, maar de kanker kwam terug. Nihal is immobiel, verdere behandeling in België is stopgezet.
“Ik krijg nu alleen pijnbestrijding, maar ik blijf hopen. We zoeken alternatieven, ook in het buitenland.” Ze geniet van haar gezin. “Ik wil mijn zoon zien opgroeien. Ik kan hem niet meer dragen, dat breekt me.”
Voor Isa maakt ze een fotoboek. Een crowdfunding is opgestart om buitenlandse behandelingen mogelijk te maken.
Nihal: “In België wordt vaak te snel opgegeven. Patiënten verdienen het dat er langer en breder gezocht wordt naar mogelijke therapieën, innovatieve studies of experimentele behandelingen. Ook buiten de bestaande protocollen om.”
Bron: GVA
