Onderzoekers hebben met behulp van 3D-scans een reusachtige vorm gevonden waarvan wordt beweerd dat hij overeenkomt met de Bijbelse beschrijving van de Ark van Noach.
Bijbelse archeologen gebruikten grondpenetrerende radar om de bootachtige formatie op de berg Tendürek te bestuderen, waarvan al lang wordt beweerd dat het de locatie is van het legendarische vaartuig uit het Boek Genesis.
Amerikaanse en Turkse onderzoekers hebben zich erop verheugd dat de eerste scans veelbelovend zijn en wijzen op een door mensen gemaakt object dat zich onder de berg bevindt – en zij blijven hopen dat het de Ark zou kunnen zijn.
Creationisten hebben lang beweerd dat het legendarische schip van Noach echt is en begraven lag onder de rotsachtige plek, bekend als de Durupınar, in het oosten van Turkije.
Geologen daarentegen beweren dat de bergachtige klomp, die een halve eeuw geleden werd ontdekt, in Oost-Turkije gewoon een ongewone rotsformatie is.
Maar het team onder leiding van Andrew Jones, die al lange tijd op arkjacht is, meent beelden te hebben van wat lijkt op de Ark van Noach.
De grondpenetrerende radar (GPR) onderzoeken werden uitgevoerd op de site door het in Oregon gevestigde Topa 3D – die verrast waren door de resultaten.
De heer Jones vertelde Sun Online: “Dit is niet wat je zou verwachten te zien als deze site gewoon een massief blok rots is of een opeenhoping van willekeurige brokstukken van een modderstroom. .
“Maar deze resultaten zijn wat je zou verwachten te zien als dit een door mensen gemaakte boot is die voldoet aan de Bijbelse eisen van de Ark van Noach.”
Het project – Noah’s Ark Scans – beweert dat zij “parallelle lijnen en rechte hoeken onder het oppervlak” hebben ontdekt die “iets zijn wat je niet zou verwachten te zien in een natuurlijke, geologische formatie”.
En de “bootformatie” zou ook de “exacte lengte” hebben van de ark die in de Bijbel wordt genoemd – die is ongeveer 150 meter, of 300 el in Bijbelse termen.
In het Boek Genesis is het gebergte Ararat in wat nu Oost-Turkije is, het gebied waar de ark van Noach tot rust komt na de Grote Zondvloed – die dicht bij de berg Tendürek ligt.
De site werd oorspronkelijk ontdekt in 1959 door de Turkse legerkapitein Ilhan Durupinar, die de bootformatie opmerkte op luchtfoto’s van het gebied door het leger.
Zijn ontdekking leidde tot een korte periode van internationale belangstelling voor de site.
De site van Durupinar werd later persoonlijk bezocht door de controversiële onderzoeker Ron Wyatt in de jaren 1970 tot 1990.
Zijn bevindingen, die er voorstander van waren dat de site de Ark van Noach was, brachten andere onderzoekers, archeologen en wetenschappers ertoe de formatie te onderzoeken.
Het nieuwe team gaat er prat op dat hun bevindingen sceptici ertoe zouden moeten aanzetten de langgeroemde site opnieuw te bekijken.
Zij hopen meer scans te kunnen uitvoeren, gevolgd door boringen en opgravingen.
Bijbels verslag
Noach laadde twee van elke diersoort in een 150 meter lange ark om hen te redden van een apocalyptische overstroming, aldus de Bijbel.
Geologen en historici vinden de bijbelse zondvloedmythe onverenigbaar met het moderne begrip van het fossielenbestand, de menselijke geschiedenis en de ouderdom van de aarde.
Christelijke geleerden blijven echter zoeken naar bewijs voor de Ark, waarvan wordt gezegd dat het een houten schip is van 450 voet lang, 75 voet breed en 35 voet hoog.
Ryan Mauro, voorzitter van de Doubting Thomas Research Foundation, is een non-profit organisatie gewijd aan het onderzoeken van de historiciteit van bijbelse verslagen.
Hij vertelde The Sun Online: “Ik wist dat de wetenschappelijke consensus was dat de Durupinar site een geologische rariteit is.
“Voordat ik van deze scans hoorde, leek het erop dat degenen die bleven pleiten voor de Durupinar site gewoon de waarheid niet konden accepteren en het loslieten.”
Hij voegde eraan toe: “Het is nu een heel ander spel. De veroordelingen van de site dateren van tientallen jaren geleden en waren gebaseerd op beperkte gegevens in vergelijking met wat we nu hebben.
“Naarmate ik meer te weten kwam, raakte ik ervan overtuigd dat het project mijn steun waard was en dat het van vitaal belang is dat we de waarheid over de Durupinar-site achterhalen.”
Jones, Mauro’s Doubting Thomas Research Foundation en een team van Turkse wetenschappers hopen nu baanbrekend wetenschappelijk werk op de site uit te voeren en hebben de benodigde vergunning al verkregen.
Het team probeert momenteel de ongeveer 72.000 pond (100.000 dollar) bijeen te krijgen die nodig is om de voorgestelde wetenschappelijke studies te laten plaatsvinden.
De bevindingen zullen ook te zien zijn in een komende aflevering van “Forbidden History” op Science Channel.
Bron: Sun
