Een amendement, dat ingediend werd na een wetsvoorstel over de strafrechtprocedure, werd in een eerste ronde goedgekeurd en zal nu aan het parlement voorgelegd worden ter discussie en stemming. Dit amendement dat ingediend werd op 16 november 2016 is de bron geworden van talrijke speculaties.
Het leest als volgt: “In de misdrijven met betrekking tot de ongewenste seksueel gedragingen voor 16 november 2016 en enkel in het geval er geen dwang, bedreigingen, listen of andere beperkingen van de vrije wil in gebruik werden genomen, zal de uitspraak die gemaakt werd op basis van het strafrecht geschorst worden in het geval het slachtoffer en de dader in het huwelijk treden”.
Specifieke type van slachtofferschap
Het amendement wordt gezien als een rechtvaardigingsgrond voor verkrachting en ligt onder zwaar vuur. Er wordt beweerd dat verkrachters vrijgelaten zullen worden van gevangenschap als ze met hun slachtoffers trouwen. Dit is niettemin een wezenlijke en feitelijke verdraaiing van het voorgestelde amendement, aangezien het amendement gericht was op een specifiek type van slachtofferschap.
“in geen geval vergeeft het diegenen die zich schuldig hebben gemaakt aan verwerpelijk misbruik”
Het amendement laat het zeker niet toe verkrachters te ontkomen aan hun gevangenisstraf, en in geen geval vergeeft het diegenen die zich schuldig hebben gemaakt aan verwerpelijk misbruik van minderjarigen. Het amendement sluit deze gruwelijke zedenplegers uit van haar toepassingsgebied.
Minister van Justitie
De minister van Justitie Bekir Bozdag legde het amendement uit op het punt dat het zich richt op een specifiek type van slachtofferschap:
“ De voltrekking van het huwelijk voor de leeftijd van 18 jaar gebeurt in onze samenleving, ook al keuren wij dat niet goed. Bijgevolg kan de officiële registratie ervan niet plaatsvinden aangezien de wet het niet toelaat voor minderjarigen. Dit resulteert in situaties waarin een koppel dat buiten het huwelijk een kind verwerkt en zicht naar een dokter wendt, deze laatste verplicht is dit mee te delen aan het Openbaar Ministerie, die hierop een onderzoek opent. Als gevolg van dit gebeuren zijn er vaders die naar de gevangenis gaan waarop de ze genoodzaakt zijn de moeder alleen achter te laten met hun pasgeboren kind. Gezien de staat van de huidige wet zijn er zulke vaders die 16 jaar opgesloten worden. Deze gezinnen hebben dus wel toestemming gegeven in de geslachts-gemeenschap, maar de wet gebiedt de overheid de vader op te sluiten. Er zijn momenteel ongeveer 3000 burgers die zulke straf riskeren. Het amendement is een tijdelijke regeling tot een betere wordt uitgewerkt voor deze doelgroep. Ze is retroactief en zal geen toepassing vinden in toekomstige zaken na 16 november 2016.
“ik geloof dat hieraan een einde moet komen door een wetgevend optreden”
Een voorbeeld hiervan is het geval van Bekir Bozdag, welk gepubliceerd werd in de Miliyet in 2014. Volgens het artikel was Fadime Kahraman gevlucht van huis om te trouwen met haar man op zestienjarige leeftijd. Ze kreeg twee kinderen. Zeven jaar later kreeg haar man een gevangenisstraf van 11 jaar.
Kahraman verklaarde hierover:
“Ik vluchtte uit huis in 2008 om te trouwen met mijn man en wij trouwden officieel in 2010 met de zegening van onze ouders. Mijn man zit nu al vijf maanden zijn straf uit in de gevangenis, ik heb twee kinderen, alstublieft help mij uit dit onrecht. Er zijn velen die in dezelfde situatie verkeren als ikzelf en ik geloof dat hieraan een einde moet komen door een wetgevend optreden.”
De Turkse eerste minister Binali Yildirim heeft de opdracht gegeven aan de betrokken leden van de AK Partij ontmoetingen te regelen met de oppositiepartijen teneinde de discussie voort te zetten.
De redactie
