De aardbeving in Turkije heeft volgens officiële cijfers 230.000 gebouwen verwoest of onbewoonbaar gemaakt.
Veel mensen van Turkse afkomst in Duitsland hebben hun pensioenplannen als sneeuw voor de zon zien verdwijnen.
Leyla Coplu’s droom om een eigen huis te bezitten in Turkije brokkelde binnen enkele minuten af. Maar het kostte haar en haar man Tahsin weken om het te realiseren.
De 48-jarige is geboren in Duitsland en werkt al 30 jaar in een bakkerij in Gelsenkirchen-Horst, een kleine stad in Noordrijn-Westfalen.
Haar man komt uit Adiyaman, een van de steden die het zwaarst zijn getroffen door de aardbevingen die Turkije en Syrië in februari hebben getroffen.
Tahsin Coplu verhuisde 30 jaar geleden naar Duitsland, nadat ze getrouwd waren. Een paar jaar geleden kochten ze een huis in Golbasi, buiten Adiyaman.
Zoals veel mensen van Turkse afkomst in Duitsland koesterde het echtpaar de droom om hun pensioen in hun vaderland door te brengen en al hun spaargeld opzij te zetten om ooit dicht bij Tahsins familie te gaan wonen.
Maar toen kwam de ochtend van 6 februari, toen twee aardbevingen van magnitude 7,0, drie bevingen sterker dan 6,0 en meer dan honderd bevingen het stadje troffen.
Samen vernietigden deze bevingen Golbasi bijna volledig. Het huis van de Coplu’s werd zwaar beschadigd en zal worden gesloopt.
“Ik denk niet dat ik genoeg tijd heb om de wederopbouw van de stad mee te maken,” zei Tahsin Coplu.
“We zijn niet langer van plan ons pensioen in mijn geboortestad door te brengen. Ook al zouden we een nieuw huis willen kopen, we hebben er niet genoeg geld voor. Wonen in Duitsland is duur geworden, we kunnen geen nieuw huis kopen. Al het geld dat we in de loop der jaren hebben gespaard is op.”
Trauma zit diep
Men heeft kennis genomen van vele gevallen van oudere immigranten in Duitsland die afhankelijk zijn van de huurinkomsten van een huis in Turkije om hun pensioen aan te vullen, en van vele anderen die op het punt stonden hun levenslange droom te vervullen om naar Turkije te verhuizen, betaald door een leven lang werken.
Volgens de Turkse regering zijn tot nu toe meer dan 50.000 mensen omgekomen als gevolg van de aardbevingen, maar velen geloven dat het werkelijke cijfer veel hoger ligt.
Voor de eerste generatie immigranten was het kopen van onroerend goed in Turkije aanvankelijk geen langetermijnplan.
Het was vooral een kwestie van het veiligstellen van een inkomen voor het gezin in het thuisland. Veel zogenaamde gastarbeiders spaarden tot tweederde van hun inkomen om terug te sturen naar hun thuisland. Maar voor anderen in die eerste generatie die naar Duitsland kwamen, waren de levensplannen gericht op terugkeer.
Dit veranderde later. Veel Turkse werknemers bleven langer dan gepland in Duitsland en gaven steeds meer van hun loon uit aan dagelijkse consumptie, bouwden geleidelijk een leven op in Duitsland en kochten onroerend goed in Turkije als pensioenplan.
Volgens een studie ziet ongeveer 30% van de mensen van Turkse afkomst zowel Duitsland als Turkije als hun thuis, terwijl ongeveer 48% alleen Turkije als hun thuis beschouwt.
Antakya
Tot deze generatie behoort de familie Coban, die in Berlijn woont. Can Coban komt uit Antakya in Hatay, een stad die door de aardbeving bijna volledig is verwoest, terwijl de ouders van Maria Coban uit het dorp Tokaçlı komen, niet ver daarvandaan.
Hun dochter Alicia is geboren in Berlijn, en toch zegt de 20-jarige over Antakya:
“Voor mij is het thuis, een magische plek, niet zomaar een vakantie. Ik kan er opgaan in mijn eigen familiegeschiedenis. Waar de ouders van mijn grootouders de olijfbomen hebben geplant die we nu nog steeds oogsten.”
De ouders van Maria Coban gingen werken in Frankrijk, waar zij is geboren en waar haar ouders nog steeds wonen, terwijl de ouders van Can in Duitsland werkten, waar hij is geboren.
Maar het echtpaar heeft een huis in (Tokaçlı) Cneydo, dicht bij Antakya, het dorp waar haar familie vandaan komt.
Tokaçlı (Cneydo) heeft slechts 300 inwoners, maar in de zomer en voor de olijvenoogst werken er meer dan 5.000 mensen.
Tantes en neven uit de hele wereld komen terug om de huizen te repareren, olie te persen, te oogsten en het laatste nieuws van anderen te horen.
Aardbevingsverzekering
Het huis van de Cobans in Tokaçlı (Cneydo) heeft slechts enkele scheuren opgelopen door de aardbeving, en ze hebben het geschonken aan een familie die alles heeft verloren.
De Cobans zullen er in de zomer opnieuw naartoe reizen, maar dan bij een neef of een vriend logeren, legden ze uit.
Maar hun appartement in Antakya werd volledig verwoest door de aardbeving, en zoals zovelen hebben zij geen aardbevingsverzekering.
Can Coban legt uit: “We wisten van kleine bevingen, maar zulke grote hadden we niet verwacht. Geen enkele instantie of verzekeringsmaatschappij heeft ons daar ooit op gewezen.”
Ze waren van plan vaker naar Antakya te gaan om meer tijd in hun woonplaats door te brengen, maar die plannen moesten worden gewijzigd. Nu hopen ze dat de stad wordt herbouwd.
De familie Coplu zegt dat ze op de hoogte waren van het aardbevingsrisico voordat ze het huis van Adiyaman kochten.
Velen hadden al van kinds af aan over aardbevingen gesproken, maar niemand verwachtte een ramp van deze omvang, en ook zij hadden geen verzekering. Ze zeggen dat als ze de omvang van de ramp hadden voorzien, ze hun huis daar niet hadden gekocht.
Maar de Cobans hebben niet alleen een appartement verloren. Ze hadden twee jaar gewerkt aan het openen van hun eigen cateringbedrijf, en bijna alle ingrediënten van eigen bodem daarvoor moesten uit Tokaçlı (Cneydo) komen.
De familie Coplu daarentegen heeft het plan om ooit terug te keren naar Turkije moeten opgeven.
Bron: Duitse media
