“Ik heb een Turkse achtergrond en dat ging niet heel goed samen met mijn nieuwsgierige aard.”
“Niet alleen die van mij, maar alle Turkse ouders vonden mij spannend. Ik stelde veel vragen en nam niets zomaar aan.”
Eigenlijk was ik niet heel anders dan de gemiddelde tiener, maar de Turkse gemeenschap vond me te controversieel en liet me niet toe. Ik maak het vandaag de dag nog steeds mee dat mensen het moeilijk vinden me te accepteren.
Een video op TikTok van mijn blote schouders zorgde voor een stortvloed aan haatreacties. Ik had nooit gedacht dat er een dag zou komen dat mijn schouders controversieel zouden zijn.
“Gelukkig bezat ik als kind al het vermogen me af te sluiten van populaire meningen en dat doe ik nog steeds.”
Als kind was ze al opstandig. Ze wilde gehoord en begrepen worden en dat uitte zich in het schrijven van liedjes.
“Het eerste liedje dat ik ooit schreef ging over gelijkheid. Het heette Ik ben een meid, waarin ik, op een kinderlijke manier weliswaar, onderstreepte dat meisjes ook een stem hebben.
“Als kind wist ik al dat er dingen niet klopten in de wereld. Toen mijn beste vriendin huilend op school kwam omdat zij geen T-shirt aan mocht en haar broertje wel, was ik woedend.”
“Waarom was een T-shirt te bloot? Ik adviseerde haar vooral niet te luisteren en dat T-shirt gewoon aan te trekken. Met mijn opstandigheid heb ik een hoop ouders in het harnas gejaagd, toch weerhield het me er niet van me uit te spreken.”
Elieves muziek kenmerkt zich vooral door een bepaalde attitude en die wordt gevoed door de Turkse protestzangeres Selda Bağcan.
Zacht wapen
Selda Bağcan is een ander groot voorbeeld van Elieve. “Toen ik haar muziek ontdekte op mijn zolderkamer, bracht ik de hele avond huilend door, ik was betoverd.
Ze is de Turkse Bob Dylan, ze sprak zich uit over onderdrukking en schreef nummers over de strijd van de arbeidersklasse. Dit deed ze op een mooie, bijna romantische manier.
Haar krachtige teksten waren populair onder het volk, maar minder bij de machthebbers. Sinds de Turkse militaire staatsgreep in 1980 zat ze drie keer in de gevangenis vanwege haar teksten.
Dat ze ondanks de gevolgen achter haar boodschap bleef staan, daar herken ik mezelf in. Haar engelachtige stem in combinatie met ingrijpende teksten voelen voor mij als een zacht wapen. Ze brengt me op een pure, maar rebelse manier terug bij mijn Turkse roots.”
Jaren geleden kreeg Elieve een telefoontje van haar Turkse label met een geweldige kans: haar liedje werd gelanceerd tijdens de finales van de Turkse The Voice met dertig miljoen kijkers.
“Ik zei volmondig ja en het optreden ging heel goed. Na mijn eerste optreden werkte ik samen met Ferhat Gocer, een gevestigde Turkse artiest. Hij had mijn gastoptreden bij The Voice gezien en vroeg me met hem mee te touren, hoewel ik er eigenlijk nog niet klaar voor was. Ik zette tijdelijk mijn conservatoriumstudie stop, verhuisde naar Istanbul en liet iedereen achter. Ik vond het vreselijk eng en kon er niet echt van genieten, maar Ferhat overtuigde me ervan dat alles goed zou komen.”
“Toen ik terugkwam in Nederland werd ik uitgenodigd mee te touren met Davina Michelle, waarbij ik nog steeds moest vechten tegen zenuwen. Mijn aanpak is bang, maar moedig zijn. Huilen, maar toch komen opdagen en blijven doorgaan tot het normaal wordt.”
Bron: Nederlandse media
