Turkije en Griekenland liggen nu in de clinch over een straatgerecht dat “kokoreç” heet in het Turks of “kokoretsi” in het Grieks.
Titels als “We zullen nu vechten voor kokoretsi”, “Turken proberen kokoretsi op te eisen, na de eilanden” en “Turks-Griekse voedseloorlogen” werden de krantenkoppen op de Griekse nieuwe sites.
In een gesprek met het Griekse Skai TV zei meester Vasil, die ook bekend staat als de “Vleesmakerswijk” en al jaren “kokoretsi” kookt in de wijk Vari in Athene:
“Kokoretsi heeft niets te maken met kokoreç. Ik ben in Istanbul geweest en heb kokoreç geprobeerd. Die van ons is lekkerder.”
“Turken gebruiken alleen darmen. Wij vullen de darm met lever, niertjes, kalfszwezerik en kruiden”, voegde hij eraan toe.
In Griekenland varieert een portie kokoretsi tussen de 9 en 12 euro (160-250 Turkse lira).
“De keuken neemt in de Turks-Griekse betrekkingen een belangrijke plaats in. Hoewel de gebruikte materialen verschillen en de kookstijlen in de keukens van de twee landen variëren, zijn er veel “gemeenschappelijke gerechten”, zoals cacık-cacik, imam bayıldı- imam baildi, köfte-keftes, en musakka-mousakas.
Volgens Hürriyet-schrijfster Ebru Erke behoren soortgelijke versies van gerechten vaak tot geografieën die gemeenschappelijke banden hebben.
“We zien vergelijkbare gerechten met verschillende versies in vergelijkbare geografieën. Het is essentieel om een gerecht te kunnen bezitten, het in je cultuur op te nemen en het te promoten,” zei Erke.
“Na een bepaald punt, wie het verhaal, het verleden, de traditie van een gerecht respecteert en het in stand houdt, behoort dat eten altijd tot die cultuur,” zei ze.
“Als we het over street food hebben, staat kokoreç in de top drie van gerechten. Ik denk dat wie een gerecht meer bezit. Dus, kokoreç is een Turks gerecht,” voegde ze eraan toe.
Commentaar
Dr. Özge Samancı, het hoofd van het departement Gastronomie en Culinaire Kunsten van de Özyeğin Universiteit, gaf ook commentaar op dit onderwerp.
“De oorsprong van gerechten die vandaag bekend zijn en worden gebruikt in de Turks-Griekse keuken, zoals kokoreç, baklava, dolma en cacık, zijn gebaseerd op een gemeenschappelijk historisch verleden.”
“Een gemeenschappelijke culinaire cultuur werd gevormd in de geografie van het huidige Türkiye en Griekenland, die deel uitmaakten van hetzelfde rijk tijdens de Ottomaanse periode,” zei ze.
“Daarom zijn, hoewel er verschillen zijn in de kooktechnieken van baklava of kokoreç, dezelfde gerechten voor iedereen belangrijk in de nationale keukens van vandaag. Kokoreç is dus noch een Grieks, noch een Turks gerecht. Het is het voedsel van beide geografieën,” zei Samancı.
“Het onderzoeken van de oorsprong van voedsel in termen van voedselgeschiedenis is een aparte kwestie,” voegde ze eraan toe.
Samancı vertelde ook dat het Centraal Aziatische Turkse, Arabische, Byzantijnse, Seljuk en lange Ottomaanse periode culinaire erfgoed bestaat in de Turkse culinaire cultuur van vandaag.
Zij verklaart dat “kokoreç” geen Turks woord is en dat het is afgeleid van het Albanese dialect, dat maïskolf betekent, volgens het Nişanyan woordenboek.
“Deze etymologische kennis geeft echter geen informatie over tot welke geografie het voedsel behoort,” zei zij.
“We hebben geen informatie over hoe lang de ambachtslieden die in de Ottomaanse periode kelle paça, pencevüş kebab, mumbar, pens en lever kebab verkochten, kokoreç hebben verkocht. Maar we zijn het recept voor kokoreç tegengekomen in het kookboek “Ev Kadını,” dat in 1883 in Istanbul werd gepubliceerd en tot de Ottomaanse periode behoort,” voegde zij eraan toe.
Bron: Hürriyet
