De moord van woensdag op een arts in Konya, een stad in Centraal-Anatolië, heeft Turkije geschokt achter gelaten.
De laatste jaren is het geweld tegen gezondheidswerkers in het land toegenomen en deze laatste moord herinnert daar nog eens aan.
De aanvaller, die zichzelf later van het leven beroofde, zou Ekrem Karakaya verantwoordelijk hebben gehouden voor de dood van zijn moeder. Zij stierf een maand nadat zij een angiografie had ondergaan.
Volgens de Turkse Medische Associatie (TMA) zijn in de afgelopen 17 jaar 12 artsen vermoord, terwijl 41.768 gezondheidswerkers in de afgelopen twee jaar het slachtoffer werden van geweld.
De moord op Karakaya leek de druppel te zijn die de emmer deed overlopen, aangezien duizenden gezondheidswerkers donderdag en vrijdag protesteerden en een landelijke staking hielden uit protest tegen wat een chronisch probleem is geworden in Turkije.
‘Geweld in de gezondheidszorg’
De vakbond van gezondheidswerkers en werknemers in de sociale dienstverlening (Saglik-Sen) heeft maandelijks rapporten uitgebracht onder de titel “Geweld in de gezondheidszorg”.
Uit deze rapporten blijkt dat het geweld tegen gezondheidswerkers in 2021 met 62 procent is toegenomen, maar dat slechts 11 procent van de aanvallers is gearresteerd, terwijl 71 procent van hen niet in staat van beschuldiging is gesteld.
De TMA en een aantal gezondheidssyndicaten hebben de regering herhaaldelijk opgeroepen een wetsvoorstel in te dienen om aanvallen op gezondheidswerkers te voorkomen door extra voorzorgsmaatregelen te nemen en strengere straffen in te voeren.
Maar hoewel de regering de strafwet in mei heeft gewijzigd, zijn de critici van mening dat de huidige wetten nog steeds ontoereikend zijn.
“Geweld is een voorspelbaar en voorkombaar sociaal probleem, en dit probleem kan worden overwonnen met overkoepelend beleid gericht op het oplossen ervan,” zei de TMA in een verklaring.
Ondertussen zei de Turkse minister van Volksgezondheid Fahrettin Koca in een tweet dat de regering “vastberaden zal blijven werken om de jassen van artsen te beschermen tegen bloedvlekken.”
“Ik verwacht meer respect en een meer attente houding van ons volk ten opzichte van artsen,” schreef hij.
Doktor önlüğünü şiddetin lekesinden korumak için kararlılıkla çalışacağız. Herkes bundan emin olsun. Bugün kaybettiğimiz arkadaşımız Dr. Ekrem Karakaya’nın ailesi, tüm sağlık camiası emin olsun. Halkımızdan hekimine karşı daha büyük bir saygı, daha özenli tutum bekliyorum. pic.twitter.com/K3OO4sRTLm
— Dr. Fahrettin Koca (@drfahrettinkoca) July 6, 2022
Maar zijn uitspraken hebben hem er niet van weerhouden doelwit te zijn bij het protest dat tijdens Karakaya’s begrafenis werd gehouden.
Toen hij aankwam in de stad Develi, in de provincie Kayseri, waar de vermoorde arts was begraven, werd Koca, die ooit als een held werd gezien omdat hij elke avond op tv verscheen om mensen te informeren over de Covid-19 pandemie, geconfronteerd met protesten en oproepen om zijn ontslag in te dienen.
Tijdens de demonstratie protesteerden ook gezondheidswerkers en andere burgers tegen de regering, terwijl het ingrijpen van de politie nog meer tumult veroorzaakte.
Lage lonen, eindeloze diensten
De moord en de protesten hebben de problemen aan het licht gebracht waarmee de gezondheidszorg in Turkije in het post-pandemische tijdperk wordt geconfronteerd.
Naast het geweld klagen de Turkse gezondheidswerkers over lage salarissen, overbelaste werktijden en eindeloze ploegendiensten. Velen hebben het land verlaten om naar Europa te trekken.
Artsen verdienen nu gemiddeld 15.000 Turkse lira (860 euro) per maand, nadat de regering had besloten de salarissen van overheidspersoneel met ingang van juli te verhogen tegen de achtergrond van een sterk stijgende inflatie. Het grootste probleem lijken echter de arbeidsomstandigheden te zijn.
“De salarissen zijn inderdaad laag. Maar in de eerste plaats willen we onder goede omstandigheden werken. Ik heb gemiddeld vijf minuten voor elke patiënt,” vertelde Sena Kerimoglu, een specialist op het gebied van volksgezondheid in een van de grootste ziekenhuizen van Istanbul.
“Soms kan ik zelfs niet gaan lunchen, in plaats daarvan eet ik aan mijn bureau terwijl ik naar een patiënt luister.”
Ontmoedigde artsen
Kemal, een arts in Konya, waar de moord plaatsvond, zei dat een revisie van het gezondheidssysteem nodig is omdat het grootste deel van de werkoverbelasting wordt veroorzaakt door patiënten die rechtstreeks naar ziekenhuizen komen zonder een eerste of tweede fase behandeling te hebben ondergaan.
Deze omstandigheden, samen met de geweldsproblematiek, ontmoedigen de meeste jonge artsen en zetten hen ertoe aan te vertrekken naar Europese landen, zoals Duitsland of Zwitserland.
In 2021 hebben 1.405 artsen van de TMA de nodige documenten gekregen om naar het buitenland te emigreren, een sterke stijging ten opzichte van vóór 2015, toen minder dan 200 artsen dat ook deden. Bovendien hebben in de eerste vijf maanden van 2022 945 artsen het land verlaten.
In maart haalde de Turkse president Recep Tayyip Erdogan uit naar artsen door te zeggen dat degenen die naar het buitenland willen gaan “hun gang kunnen gaan en vertrekken”.
Bron: Turkse media
