De Turkse dronesector is prominenter aanwezig in de wereld. Turkije exporteert de populaire TB2-drone naar verschillende landen in de wereld.
Onbemande militaire vliegtuigjes van Turkse makelij hebben in twee jaar in zeker drie oorlogen het tij doen keren.
In Libië, in Nagorno-Karabach en in de Ethiopische regio Tigray gaven Turkse drones op het slagveld de doorslag.
De Turkse dronesector is in korte tijd uit de grond gestampt. Een exemplaar van de TB2, volbracht zijn eerste oefenmissie in 2015, en in 2019 begon het wapen een succesvolle tournee langs een reeks conflictgebieden in de wijde regio.
“Van importeur van wapens is Turkije exporteur geworden,” klinkt het.
Uiteraard een dwerg vergeleken met landen als de VS, Rusland en Frankrijk, maar voldoende om in de toekomst een “belangrijke concurrent” te kunnen worden. Een tweede doel is om geheel zelfvoorzienend te worden.
De doorbraak van de TB2 kwam in Libië. Het opstandelingenleger van kolonel Khalifa Haftar had een groot deel van het land in handen gekregen.
Dat was echter buiten de Turken gerekend. Ankara zette een tandje bij, stuurde nog meer militaire adviseurs en drones en zie, in de zomer van 2020 keerden de kansen.
De opstandelingen trokken zich terug, Haftar was weer bij af. Turkije had de burgeroorlog doen kantelen, met aanzienlijke krachten tegenover zich.
De kolonel werd immers gesteund door Rusland, Egypte, Frankrijk en de Verenigde Arabische Emiraten.
Daarbij bevestigde het de cruciale rol van de TB2, ook in Erdogans streven om van Turkije een regionale grootmacht te maken.
PKK in het zuidoosten
In de periode 2015-2019 wist het Turkse leger de PKK in het zuidoosten van Turkije vrijwel uit te schakelen, vooral dankzij drones.
In Noordoost-Syrië werd zo de YPG aangepakt. In Noordwest-Syrië kreeg het door Moskou gesteunde Syrische leger met drones een afstraffing.
In 2020 werd de oorlog rond Nagorno-Karabach door de inzet van Turkse drones beslecht in het voordeel van Azerbeidzjan.
Dat waren allemaal conflicten waarin Turkije zelf een strategisch of politiek belang had.
Ook op de commerciële markt echter ging Ankara met zijn nieuwe aanwinst de boer op. Het meest pregnante voorbeeld daarvan is Ethiopië, waarmee Turkije vorig jaar een militair pact sloot.
Volgens Reuters heeft Turkije de levering van drones aan Ethiopië onlangs gestaakt onder Amerikaanse druk, dezelfde VS die destijds ongewild de aanzet gaven tot het ontwikkelen van de TB2.
Ze weigerden Turkije drones te verkopen, uit vrees dat die zouden worden ingezet tegen terreurorganisaties. Toen ging Turkije ze zelf maar maken.
Inmiddels is Turkije op de wereldmarkt druk aan het acquireren. Polen heeft 24 TB2’s met antitankraketten gekocht, Oekraïne, Marokko en Tunesië hebben orders geplaatst, onder meer Letland en Albanië tonen belangstelling.
Een grote afzetmarkt hopen de Turken te vinden in Afrika, nog afgezien van Ethiopië. Een Afrikaanse tourneetje in oktober leverde Erdogan klandizie op van onder meer Angola.
“Overal waar ik kom in Afrika wordt mij gevraagd naar drones”, pochte hij na afloop.
Schoonzoon Erdogan
Opmerkelijk is dat Erdogans schoonzoon Selçuk Bayraktar in de top zit van Baykar, de onderneming die de drone (Bayraktar TB2) produceert.
Bayraktar was de aanjager van het droneproject. “We moeten succes krediet geven als dat nodig is”, zegt Sine Özkaraşahin, analist van de denktank Edam.
“De technologie heeft zich bewezen in moeilijke gebieden. De exportportefeuille van Baykar omvat al dertien landen.”
De kwaliteit van de TB2 wordt door deskundigen inderdaad breed erkend: het toestel is én goed én bijzonder goedkoop.
Een vergelijkbare Amerikaanse drone is tien keer zo duur.
“Bovendien is Turkije genereus met het overdragen van technologie en stelt het geen politieke eisen aan het gebruik ervan”, aldus Özkaraşahin.
Bron: Turkse media
