De 39-jarige Zihni Özdil, in 1981 geboren in Turkije, voelt zich thuis bij christenen. “Ik ben blij dat we in Nederland nog een christendom hebben dat de beschaving verdedigt”.
Historicus Zihni Özdil is schrijver, opiniemaker en oud-Kamerlid. Hij groeide op in een seculier moslimgezin in Rotterdam. Vader ging als Turkse gastarbeider aan de slag bij een fabriek.
Zihni zelf studeerde aan de universiteit en daarna in Amerika. In debatten over de Nederlandse identiteit is zijn bijdrage altijd kritisch. ‘Mijn kritiek is een vorm van liefde, voor Nederland.’
Een van zijn boeken heet Nederland mijn Vaderland. Gevleugelde uitspraak: ‘Willem van Oranje is ook míjn Willem van Oranje.’ Hij was kamerlid voor GroenLinks. Hij vertrok na een conflict met partijleider Jesse Klaver.
Vooroordelen
“Ik had vooroordelen over christenen, als atheïst. Het menselijke, sociale van christenen doet me beseffen dat ik Jezus toch nodig heb, ik blijf voorlopig atheïst, maar ik voel me bij christenen thuis.
‘Mijn vader studeerde in Turkije literatuur, hij wilde schrijver worden. Nu is hij trots dat ik schrijver ben. Tegelijk is hij bezorgd, hij ziet de weerstand die ik oproep.
“Als kind in Rotterdam-Zuid ben ik uitgescholden voor kanker-Turk”
Wij spraken thuis nooit over de politiek in Turkije, mijn vader wilde ons beschermen. Hij kende de consequenties van kritiek. Maar ik wilde alles weten, zat elke dag in de bieb.
Ik kon er heerlijk onderduiken. Dat was magisch, ik zat als kind in een boekenbubbel, werd al jong fan van denkers als George Orwell en Bertrand Russell.
Pas aan de Erasmus Universiteit ontdekte ik dat je in Nederland niet alles kunt zeggen, zoals in de VS wel kan. Hier word je vroeg of laat aangesproken op je afkomst.
Geen Nederlander
Jongeren van Turkse afkomst, zelfs vierde en vijfde generatie, zeggen geen Nederlander te zijn. Ze zijn het dus eens met Wilders!
De ergste weerstand kreeg ik niet van wit Nederland, maar van Denk. Dat is een openlijk racistische partij. Kuzu riep letterlijk op enkele politici van Turkse afkomst te intimideren.
In de Turkse gemeenschap is de boodschap geland. Ook hierin ben ik teleurgesteld door links. Hypocrisie is er is nooit ver weg. Wij werden geterroriseerd vanwege onze afkomst, keihard racisme, maar Denk wordt nog steeds omhelsd door velen in links Nederland.’
