Columnist Frank G. Bosman is kritisch op de houding van de Turkse leider Recep Tayyip Erdoğan, die hard zijn best doet om het land onafhankelijker te maken. Het land is definitief afgehaakt bij de EU en de NAVO, aldus de columnist in een opiniestuk.
“Laten we het nu gewoon eens eerlijk tegen elkaar zeggen. Het huidige Turkije hoort niet in de EU. Het huidige Turkije hoort niet eens in de NAVO. En eigenlijk hoort Turkije in geen enkel rijtje thuis waar Nederland zichzelf in wil terugzien.
Kemal Atatürk heeft verloren: Turkije heeft definitief afgehaakt”, dat stelt de Nederlandse commentator in een propagandistisch opiniestuk.
Aanleiding van deze sombere woorden is het gedrag van Turkije’s president Recep Tayyip Erdogan. In een tv-toespraak stelde Turijke’s president dat Emmanuel Macron ‘psychische hulp’ nodig heeft vanwege zijn discriminatiepolitiek jegens moslims.
De Franse president dankte deze fijne woorden aan diens besluit om extremisten uit te zetten nadat één van hen een middelbare schooldocent het hoofd afsneed. Mark Rutte mengde zich vandaag in de ontstane internationale rel. Nederland kiest partij voor Frankrijk en ‘voor het vrije woord’.
In de tussentijd probeert Turkije goede vriendjes te zijn van het Rusland van Poetin, die ook niet bekend staat als een fijnzinnig boegbeeld van democratie. Nog deze maand is Turkije begonnen met het testen van Russische afweerraketten.
“En hoewel beide landen in allerlei theaters in de wereld lijnrecht tegenover elkaar staan – Syrië, Nagorno-Karabach – weten ze precies hoever ze dit schaakspel kunnen laten verlopen zonder ’t elkaar echt moeilijk te maken. Maar beide leiders, Poetin en Erdogan, willen meer macht”, schrijft de Nederlandse commentator.
Behalve dat de grens zo lek als een mandje lijkt te zijn, gebruikt Erdogan keer op keer deze zogenaamde Turkije-deal om de EU onder druk te zetten. Doet de EU niet wat Turkije wil, dan zal de Turkse president de grenzen wagenwijd open te zetten.
Het huidige Turkije hoort niet bij een zichzelf opnieuw uitvindende Europese Unie. Wat wel bij de EU 2.0 hoort, zijn de Turken – oude en nieuwe – die Erdogans onvrijheid ontvluchten en met hard werken in West-Europa een nieuw leven opbouwen. Zij zijn welkom, hun leider niet langer.
