Maasmechelaar Hasan Düzgün (42) is sinds enkele dagen weer thuis. Door de coronacrisis zat hij maar liefst twee maanden vast in Turkije. Terwijl hij er normaal gezien gewoon twee weekjes op vakantie ging. In die hele periode daar werd hij plots het Belgische buitenbeentje in een Turkse miljoenenstad. “Als mensen hier hoorden dat ik van België was, draaiden ze zich om”, zegt Hasan. Hij test nog steeds negatief op het virus. Dat schrijft het Laatste Nieuws.
Twee weekjes Turkije. Langer zou Hasan uit Maasmechelen niet in zijn geboorteland blijven. De man had nood aan een korte vakantie bij familie. De avond nadat de horeca hier op slot ging, vloog hij naar Turkije. “Ik vertrok 14 maart naar Adana, de vierde grootste stad van Turkije waar ik ook ben geboren”, vertelt Düzgün, bestuurslid bij de Tevhid Moskee in Maasmechelen.
“Ik besefte toen eerlijk nog niet dat het zulke grote gevolgen zou hebben. De coronacrisis brak in België nog maar net uit, en in Turkije was er zelfs niets aan de hand. Maar twee dagen nadat ik in Adana aankwam, werd ook daar de eerste besmette persoon met het coronavirus vastgesteld.”
Hasan verbleef dan wel bij familie, maar zowat iedereen in de omgeving reageerde achterdochtig op zijn aanwezigheid. “Buren, kennissen, iedereen uit de omgeving wandelde in een bocht om me heen. Toen ik met een neef naar een telecomwinkel ging om een Turkse simkaart te kopen, vroeg de uitbater aan mijn neef waarom hij een mondmasker droeg. ‘Voor de zekerheid, want hij komt net van België’, wees hij naar mij. Alle acht aanwezigen in de winkel draaiden zich meteen om en wandelden naar buiten.”
De overheid nam meteen alle vluchten van de laatste dagen door en wist perfect wie het land was binnenkomen. “Alle dagen in een periode van drie weken kreeg ik telefoon. Heb je koorts? Hoe voel je je? En zeker vier keer kreeg ik bezoek van de instanties. Ze lachen er absoluut niet mee in Turkije. Geen verkeerd woord over hun aanpak, ik begrijp het volledig”, vertelt de gekende vakbondsman. Een eerste coronatest bleek negatief.
Mondmaskers zat
Intussen gingen de maatregelen massaal van start. Jongeren onder de 20 jaar en 65-plussers kregen een straatverbod, en in het weekend gold dat zelfs voor iedereen. “Aan mondmaskers dan weer geen gebrek. Letterlijk elke inwoner in Turkije had wekelijks het recht op vijf mondmaskers die ze konden afhalen bij de apotheker. En via de minaretten werd er om de twee uur afgeroepen wat de maatregelen waren en dat je je er aan moest houden. Een boete betekent er zowat het maandloon van een arbeider. Heel wat meer in verhouding dan 250 euro bij ons.”
Chinezen
De eerste twee weken had de Maasmechelaar het naar eigen zeggen moeilijk met zijn sociaal isolement. “Je voelde je bijna gediscrimineerd. Ik begreep plots heel goed hoe de Chinezen zich helemaal in het begin voelden, zij werden ook met argusogen bekeken. Nu was het als Belg plots mijn beurt in Turkije.”
Dankzij het Belgische en Duitse consulaat kon hij vorige week terugvliegen naar het Duitse Dusseldorf. “En vanaf daar mocht ik met de nodige documenten doorreizen naar België op voorwaarde dat ik nergens onderweg zou stoppen. Ik ben vooral blij dat ik mijn twee kinderen weer kan zien, en dat ik net op tijd thuis was voor de 13de verjaardag van mijn jongste zoon.”
