Voor Ates is wandelen tussen bureaus, stappen over schriften en slapen in een rugzak, iets alledaags.
Ateş kan dan wel een kat zijn, maar vergis je niet, hij is geen gewone kat. Hij heeft zich eigenlijk ingeschreven op een basisschool in İzmir.
Leraar Züleyha adopteerde Ateş drie jaar geleden, toen hij nog een baby was. Omdat er niemand voor de kat kon zorgen tijdens de lesuren, vroeg ze toestemming aan de schoolleiding om Ateş mee te mogen nemen naar haar klas.
Kort nadat ze groen licht kreeg van de directie verscheen ze met een kattentas aan de schoolpoorten. Je zou kunnen denken dat een kat een grote afleiding zal zijn voor de kinderen in een klaslokaal, maar in tegendeel, de kinderen zijn juist meer gemotiveerd.
“Ateş is mijn beste vriend,” zegt vierdejaarsstudent Mehmet Ali Çelik. “Als we tijdens de lessen braaf zijn en ons huiswerk afmaken, mogen we met Ateş spelen. We zijn gelukkiger als hij bij ons in de klas is,” aldus de jonge student.
Sabah
O.A.
Voor de kattenliefhebbers. De film ‘Kedi’.
Sinds jaar en dag zwerven er meer dan 100.000 katten in de straten van Istanboel. Ze zijn een deel van de stad geworden en dragen bij tot de magische sfeer ervan. De katten zijn van niemand en van iedereen, ze zijn wild noch tam. Toch hebben ze vaak een speciale band met één of meerdere mensen en brengen ze genegenheid en vreugde in hun leven. Tegelijk houden de katten van Istanboel ‘hun’ mensen een spiegel voor en doen hen nadenken over de wereld en zichzelf op een manier dat niemand of niets anders dat kan.
Kattenliefhebber of niet: je gaat voor de bijl voor deze wereldwijde boxoffice-hit over het leven van 7 zwerfkatten in Istanboel. Voor haar debuutfilm ontwierp regisseuse Ceyda Torun een speciale camera waarmee ze op ‘kathoogte’ kon filmen, waardoor de film heel wat unieke actiebeelden bevat en de katten echt personages worden. Maar ‘Kedi’ is niet zomaar een catfilm, het is een prachtig vormgegeven ode aan Istanboel, zijn katten én zijn inwoners.
(via https://www.cinenews.be/nl/films/kedi/)
