Turkse man ontwerpt toestel dat slechtzienden helpt bij wiskunde en meetkunde

Een blinde Turkse man heeft een speciaal hulpmiddel ontwikkeld, waarmee blinde en slechtziende mensen gemakkelijker wiskunde en meetkunde kunnen leren. Met dat apparaat kunnen ze ook sommen maken zonder volledig op hun geheugen te moeten vertrouwen.

Oğuz Karadağ droomde er als kind al van om burgerlijk ingenieur te worden. Maar hij moest die droom opgeven, omdat het te moeilijk bleek om wiskunde en meetkunde te doen met een standaard Braillealfabet. Bovendien zijn de speciaal ontworpen hulpmiddelen voor blinden en slechtzienden daar niet adequaat voor. Desondanks bekleedt hij nu toch een topfunctie aan de universiteit van Boğaziçi, één van de meest prestigieuze universiteiten in Turkije. Hij studeerde ‘psychotherapie en begeleiding’ en studeerde af als 54^ste in heel Turkije, een indrukwekkende prestatie. Naar eigen zeggen kwam het idee om het toestel te ontwikkelen bij hem op toen hij als therapeut werkte op een middelbare school in Istanbul.

Zijn uitvinding zal ervoor zorgen dat blinden en slechtzienden wis- en meetkunde op een andere manier zullen kunnen aanleren, waardoor ze alle wis- en meetkundelessen op school zullen kunnen mee volgen. Volgens Karadağ kunnen blinden en slechtzienden met de huidige hulpmiddelen enkel elementaire vormen tekenen als cirkels en driehoeken. Maar ze kunnen geen verdere operaties uitvoeren op die vormen, zegt de 33-jarige man in een interview met Anadolu Agency.

Naar eigen zeggen ontwierp Karadağ het toestel al in 2009, maar pas twee jaar geleden kreeg hij een patent van Turkije en dit jaar ook van de Verenigde Staten. Zijn enige droom is nu dat “het toestel en masse geproduceerd en overal ter wereld gebruikt zal worden”.

Volgens Karadağ zijn er veel problemen met de huidige toestellen. Vaak kan je achteraf geen fouten meer verbeteren, geen voorafgaande stappen of getallen meer verwijderen als je bewerkingen uitvoert of de voorafgaande stappen in je redenering niet meer terug zoeken en moet je je alle stappen herinneren. Het kan zelfs gebeuren dat het toestel getallen, en dus de waarde van de hele som, verandert als je te hard op je scherm drukt.

Meestal moet een blind persoon zijn tablet minstens zeven keer opnieuw opstarten, gewoon om een simpele vergelijking op te lossen. Ondertussen moeten ze alle getallen, variabelen en stappen onthouden, omdat ze ze niet zien op het scherm. Dat zorgt uiteraard voor tijdverlies. Bovendien kan je met deze toestellen de getallen enkel controleren als je de hele bewerking al uitgevoerd hebt. Met Karadağs nieuwe toestel kan je nu de getallen ook controleren terwijl je de bewerking nog aan het uitvoeren bent en bespaar je dus veel tijd.

Met het nieuwe toestel kan de gebruiker ook vergissingen corrigeren tijdens het uitvoeren van de bewerking zelf.

“Het hoogste wat een persoon met een visuele beperking nu kan bereiken in de wiskunde is het oplossen van een vergelijking met twee variabelen. Daar stoppen hun mogelijkheden en daarom zijn er ook geen ingenieurs met een visuele beperking.”

“Ingenieurs zonder visuele beperking ontwerpen hulpmiddelen voor ons,” zegt Karadağ. Maar hij benadrukt dat dat heel moeilijk is, omdat zij vaak niet begrijpen hoe mensen met een visuele beperking precies denken als ze aan wiskunde doen.

Karadağ heeft altijd veel hulp gekregen van zijn broer toen hij zich voorbereidde op het ingangsexamen voor de universiteit en later aan de universiteit studeerde. Maar hij merkt op dat zelfs zijn broer de vragen en behoeften van een persoon met een visuele beperking niet volledig kan inschatten.

Sabah

S.V.R.