“Je mag ervan uitgaan dat 3 à 8 procent van de moslimgemeenschap holebi is”, vertelt Jeroen Borghs, woordvoerder van Çavaria, de koepelorganisatie van Vlaamse en Brusselse holebi- en transgenderverenigingen.
“Voor vrouwen is het makkelijker om uit de kast te komen, maar dan spreek je eerder over een soort stilzwijgend acceptatie”, vertelt Borghs. “Door de combinatie van religie en machisme wordt de rol van de man en de bijhorende heteroseksualiteit in bepaalde gemeenschappen versterkt, wat het voor de mannen moeilijker maakt” Het Belang van Limburg sprak met twee holebi’s met turkse origine over de moeilijkheden van het ‘uit de kast komen’.
Verhaal van Emre
Emre (22) uit Maasmechelen vertelde het eerst tegen zijn zus: “Het knaagde aan me om dat zo lang stil te houden, ik besloot een tijdje geleden om het toch te vertellen”, vertelt Emre “Toen ik het vertelde, staarde ze een tijdje in de leegte.
Ik stierf vanbinnen. Het was een halfuur lang oorverdovend stil. Ik mocht het van haar nooit en te nimmer doorvertellen.” Emre speelde afgelopen maanden alle mogelijke scenario’s in zijn hoofd over wat er zou gebeuren als hij het wel aan zijn ouders vertelde. “Wat als het nooit meer als voordien wordt? Wat als ik er spijt van heb? Mijn moeder zou huilen, mijn broers zouden me uitschelden en zelfs slaan. In het ergste geval zou ik uitgesloten worden door mijn familie, mijn vrienden en waarschijnlijk de hele Turkse gemeenschap.”
Behalve Emres beste vrienden en klasgenoten is niemand op de hoogte van zijn geheim. “Hoe mijn broers zouden reageren als ze het wisten? Heel agressief. Ik ken families bij wie het uit de hand is gelopen, met vechtpartijen en verbaal geweld”, vertelt hij. “Soms denk ik dat mijn broers weten dat ik homo ben, maar ik denk dat ze het opzettelijk negeren. Er komt wel een dag dat ik het hen ga vertellen”, twijfelt Emre. “Ik weet niet of ik er nu klaar voor ben. Mijn moeders hart zou breken.” Bij familiebijeenkomsten krijgt hij een hoop vragen als ‘wanneer ga je trouwen?’ of ‘waar is je partner?’ “Zo gênant, ik zeg altijd dat ik niet wil trouwen, dat ik van mijn leven wil genieten. Mijn ouders denken nu van mij dat ik om de haverklap een nieuwe vriendin heb”, lacht Emre.
Verhaal van Selin
Diezelfde ongemakkelijke vragen krijgt de Genkse Selin (33) ook. “Ik ben nog niet uit de kast gekomen bij mijn ouders, niet officieel althans. Er wordt vaak gelachen met het feit dat ik niet getrouwd ben. Ik denk dat mijn ouders het stilzwijgend geaccepteerd hebben dat ik lesbisch ben.” Selin is geen voorstander van het hele coming out-gebeuren. “Ik vind het enorm serieus klinken, het is alsof je een ernstige zonde moet opbiechten. Ik vind dat daar luchtiger over gedaan moet worden.
Maar mijn ouders zijn ondertussen in de 80, mijn vader was islamleerkracht.
Ze hebben een heel andere mentaliteit. Ik kan niet van hen verwachten dat ze plots openstaan voor holebi’s”, denkt Selin. “We moeten er geen doekjes om winden: de moslimgemeenschap is erg gesloten voor holebi’s. Maar we moeten ze wat tijd gunnen, je kunt niet van hen verwachten dat ze van de ene dag op de andere meelopen op de gay pride.
Ik heb vrede met mijn seksuele geaardheid, ook als mijn ouders daar niet achterstaan. Ik neem genoegen met het feit dat stilzwijgend accepteren ook aanvaarden betekent. Dat is al een stap in de juiste richting”
