Dankzij de volatiliteit van de Turkse Lira en de slechte berichtgevingen over de Turkse economie, heerst er momenteel veel pessimisme onder Turkse investeerders. Hoewel de korte-termijn evolutie van de munt en de economie niet voorspelbaar is, kunnen we toch een rationele inschatting maken van de economische dynamiek op lange termijn. Ook kunnen we de sterke punten van de Turkse economie accentueren.
Interessant is dat deze dynamiek op lange termijn zorgt voor een economisch levensvatbaar land daar Turkije over een aantal concrete instrumenten beschikt die haar problemen kunnen oplossen. Een kalme aanpak en hard werk zijn de enige twee oplossingen voor de huidige problemen en speculatieve aanvallen. Echter is er ook op middellange termijn nog hoop voor de Turkse economie.
Als we kijken naar de economische geschiedenis van het land in de afgelopen honderd jaar, zien we een duidelijke economische expansie. Deze expansie is zeer opmerkelijk gezien het land over weinig natuurlijke hulpbronnen beschikt. Turkije is ook een van de weinige nakomelingen van het Ottomaanse Rijk die niet over oliereserves beschikt. In plaats daarvan werd de economische expansie vooral gedreven door het harde werk van de bevolking.
De schuld van het Ottomaanse Rijk
Tijdens de eerste twee decennia van de republiek legde zij niet alleen de basis voor de industrialisatie, maar betaalde zij ook het grootste deel van de schuld van het Ottomaanse Rijk. Om dit te bereiken heeft het land enorm veel menselijk kapitaal opgeofferd. Turkije heeft nog een relatief jonge bevolking die bereid is om bij te dragen aan de economie. Deze hulpbron zal de komende twee decennia waarschijnlijk intact blijven en kan ook op middellange termijn bijdragen aan de groei.
Eigen munt en monetaire soevereiniteit
Hoewel de Turkse economie onevenwichtigheden kent, zoals een tekort op de lopende rekening en een gebrek aan binnenlandse spaargelden, beschikt het land nog steeds over monetaire en fiscale instrumenten die andere landen niet hebben. In tegenstelling tot de Grieken die de gemeenschappelijke Euro hebben ingevoerd en hun monetaire macht hebben afgestaan, heeft Turkije nog steeds haar eigen munt en monetaire soevereiniteit.
Ook al is de depreciatie van de Turkse munt misschien niet ideaal, toch zou deze een effectieve oplossing kunnen vormen voor problemen zoals tekorten op de lopende rekening.
Een ander belangrijk feit is dat de Turkse publieke sector, in tegenstelling tot de privésector, geen hoge schuldlast heeft. De bovenstaande tabel geeft een overzicht van de overheidsschuld van bepaalde landen en het percentage van het bbp dat daarmee overeenkomt. Zoals uit de tabel blijkt, bedraagt de Turkse overheidsschuld slechts 28,50 procent van het bbp. Dit betekent dat de Turkse publieke sector nog steeds geld kan lenen van internationale markten om de economische problemen op te lossen en de particuliere sector te stimuleren. In termen van overheidsschuld is de Turkse situatie veel beter dan die van Griekenland, Italië of de VS, die een schuldniveau hebben van respectievelijk 181,9 procent, 131,5 procent en 82,3 procent van hun bbp.
De munt weerbaarder maken
Ten slotte kunnen we ook seizoensgebondenheid aanhalen als korte-termijn factor. De zomermaanden juli en augustus staan bekend om hun berucht gebrek aan liquiditeit. De markt is dan niet zo diep en externe schokken veroorzaken bewegingen die groter zijn dan gemiddeld. De terugkeer van de marktdeelnemers kan bijdragen tot een grotere diepgang, wat op zijn beurt het potentieel heeft om de munt weerbaarder te maken.
Kortom kunnen we zeggen dat er verschillende uitdagingen voor de deur liggen. Gelukkig beschikt Turkije over een aantal solide instrumenten en mogelijkheden die de problemen op lange termijn kunnen oplossen.