FOTO: Murat Yetkin, hoofdredacteur van de Hürriyet Daily News
Volgens de Associatie van Turkse journalisten (TGC) zitten er momenteel 159 journalisten in de gevangenis. In een recent interview zei onze president dat slechts twee van hen effectief een perskaart bezitten.
Negen van de twaalf gearresteerde verdachten, die sinds 24 juli meermaals voor de rechter in Istanbul verschenen, zijn houders van een perskaart. Ze wachten ondertussen al 267 dagen om voor de rechtbank te verschijnen. Deze mensen waren actieve journalisten die voor de centrumlinkse krant Cumhuriyet werkten tot de dag van hun arrestatie. Ze werden opgepakt op verdenking van spionage en het steunen van 2 verschillende terreurorganisaties. Een van deze is de PKK, die overigens fel tegen het links-Kemalistisch beleid van Cumhuriyet is. De andere terreurorganisatie is FETÖ, het illegaal netwerk van de in VS gebaseerde Islamitische prediker Fethullah Gülen, het meesterbrein achter de mislukte couppoging in de nacht van 15 op 16 juli vorig jaar.
Banden met FETÖ
Kadri Gürsel, columnist buitenlandse zaken bij Cumhuriyet en hoofd van de Turkse tak van het Internationaal Persinstituut (IPI), wordt ervan beschuldigd banden te hebben met FETÖ. Hij bleek 112 oproepen en sms’en te hebben ontvangen via Bylock, een geëncrypte berichtenapp die veel wordt gebruikt door Gülenisten. Hij benadrukte dat hij niet heeft geantwoord op deze berichten, of hij nu wist dat ze van Bylockgebruikers afkomstig waren of niet.
“Dat ik een journalist ben die al jaren kritiek uit op de PKK en op de Gülenisten, zou ik kunnen hebben geantwoord als ik wou,” voegde hij toe. “Al deze aanklachten tegen mij” zei hij in zijn verweer. “Niet alleen ontbreken ze elke logica en intelligentie, ze kennen ook geen wet of geweten en creëren enkel en alleen onrecht.”
Opgepakt voor terreur en spionage
De Turkse minister van Buitenlandse Zaken, Mevlüt Çavuşoğlu, herhaalde maandag 24 juli op een zitting met Federica Mogherini, hoge vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid van de Europese Unie, dat de journalisten die werden opgepakt vastzitten voor terreur en spionage en niet omwille van wat ze hebben geschreven.
Inderdaad, toen de noodtoestand werd uitgeroepen door de AK-partij werden bepaalde journalisten ervan beschuldigd spionnen of aanhangers van FETÖ te zijn, al zijn deze beschuldigingen verre van overtuigend, zowel in Turkije als in de rest van de wereld. Indien Mogherini had gezegd dat ze tegen diegenen was die haar hadden gevraagd om drastischere maatregelen te nemen tegen Turkije voor wat er vandaag de dag gaande is, dan is het waarschijnlijk niet omdat ze het eens is met de stelling die zegt dat alle journalisten en mensenrechtenactivisten spionnen en terroristen zijn, maar eerder omdat de EU liever een gezonde relatie met Turkije behoudt. Dit puur en alleen omwille van gemeenschappelijk strategisch belang. Het lijkt erop dat de EU niet wilt tegenwerken zodat ze zich niet meer moet moeien met het Turks binnenlands gebeuren dan nodig.
Immuum tegen dagvaardingen
Indien de EU zich echt zou willen betrekken om een beter werkende democratie en rechtsstaat tot stand te brengen in Turkije, dan zouden ze onderhandelingshoofdstuk 23 en 24 over de vrijheden en het rechtswezen openen, nietwaar?
Journalisten zijn niet immuun tegen dagvaardingen en al zeker niet als deze gebaseerd zijn op solide bewijzen. Ook dienen ze niet te worden berecht onder arrest tenzij het om een zware misdaad of moord gaat. Indien alle rechtbanken de journalisten vrijlaten, zullen niet alleen onze collega’s op vrije voeten zijn. Het zou ook een zware opluchting zijn voor iedereen die gelooft in een pluralistische democratie en in de rechtsstaat binnen en buiten Turkije.
Ik hoop dat de rechtbank mijn collega’s zo snel mogelijk weer vrijlaat.
