Exact 1 jaar na de couppoging van 15 juli vorig jaar;
Ik werd uitgenodigd door verschillende internationale media outlets om mijn standpunten te delen. De vragen waren voornamelijk gericht op het antidemocratische aspect van de zuiveringen die plaatsvonden kort na de couppoging. Er werden ook veel vragen gesteld over de journalisten die momenteel achter tralies zitten.
In feite richtte een grote meerderheid van de internationale media zich op de democratische regressie die volgde na de couppoging. Er werd niet veel gezegd over de heldhaftige Turkse burgers die op straat kwamen en tanks tegenhielden. Een prominente krant zoals de Financial Times gebruikte de titel “Turkije herdenkt mislukte couppoging tegen Erdoğan.” Niet alleen de president en zijn regering waren het doelwit. Ook de democratie en de democratische Turken werden in het vizier genomen.
Tegen de coupplotters
Inderdaad, er werd weinig gezegd over hoe de Turken in opstand kwamen tegen de coupplotters om de democratie te verdedigen. Dat komt waarschijnlijk omdat de internationale pers van mening is dat er niet veel overblijft van de democratie die de Turken op straat heeft geroepen om het verdedigen ten koste van hun leven.
Er werd nog minder gezegd over de gewiekstheid van de Gülenisten die de overheid probeerden om te werpen en te vervangen door een Islamo-fascistisch regime.
Seculiere staat ontmanteld
Terwijl buitenlandse journalisten van mening zijn dat Turkije stilletjes aan verandert in een autoritair regime, beseffen ze niet dat indien de couppoging succesvol was geweest, de Turkse seculiere staat stap voor stap zou worden ontmanteld. De Gülenisten zouden de seculiere democratische elementen van het regime vernietigen en tegelijkertijd de westerse wereld als vriend houden door de rechten van de niet-moslim minderheden in Turkije te verbeteren en een strikte oorlog tegen de islamitische staat (IS) te voeren. De VS en Europa zouden dan een oogje dichtknijpen bij het verdwijnen van de seculiere democratie in Turkije zolang de zogenaamde gematigde islamisten de grenzen veilig houden van radicale islamisten; Net zoals ze een oogje dichtknepen bij de mensenrechtenschendingen door het Sisi-regime in Egypte puur omdat Sisi zich voordeed als iemand die tegen radicalen vecht.
De eerste verjaardag van de couppoging is eveneens een kans voor Fethullah Gûlen om zich bij de internationale pers voor te doen als een onschuldig slachtoffer.
Turkije ‘s schadelijke strategie
Het is uiteraard vanzelfsprekend dat buitenlandse journalisten zich focussen op de onrechtvaardigheden die plaatsvonden na de staatsgreep en er ruime berichtgeving was over de opgesloten journalisten.
Het gevoel van solidariteit zorgt ervoor dat er enorm veel aandacht naar de gedetineerde journalisten gaat, met nadruk op diegenen die zijn opgesloten maar totaal geen band hebben met de Gülenisten. Jammer genoeg brengt deze solidariteit ook het gevaar met zich mee dat men Gülen’s dreiging durft te vergeten.
Echte boosdoeners
De Turkse overheid is voornamelijk verantwoordelijke voor deze shift in de internationale media-aandacht na de couppoging. Ze zou zich moeten hebben gefocust op de echt boosdoeners van de coup, diegenen die alles hebben georkestreerd en uitgevoerd en ook de kern van Gülen’s netwerk.
Dit zou de onmiddellijke dreiging in de nasleep van de couppoging hebben verzwakt waarna men langzaam en nauwgezet zou kunnen doorgaan met het onderzoeken van de buitenste lagen van het netwerk.
Het afkondigen van de noodtoestand en het ‘uitzuiveren’ van duizenden heeft ervoor gezorgd dat de focus op de kopstukken van de Gülenbeweging is verloren gegaan.
Deze disproportionele handelingen door de Turkse overheid hebben ook een indruk nagelaten op de wereld, die reeds sceptisch tegenover Erdoğan’s eenmansbeleid stond.
Het opsluiten van journalisten die niets te maken hebben met de Gülenbeweging heeft dit standpunt versterkt.
Gülen heeft slachtofferrol ingenomen
Als resultaat focust de hele wereld zich nu op Erdoğan en zijn “onrechtvaardig” beleid, terwijl Gülen de slachtofferrol heeft ingenomen en ondertussen in zijn handen wrijft.
Turkije slaagt er maar niet in om het ware gezicht van Fethullah Gülen te tonen aan het internationaal publiek doordat ze steeds dezelfde fouten begaat. Zolang er journalisten worden opgesloten zal het zeer moeilijk blijven om het kwaadaardig netwerk van Gülen bloot te leggen.
Kadri Gürsel en nog andere journalisten zullen op 24 juli voor de rechtbank verschijnen. Een beslissing in hun voordeel zou een keerpunt zijn in de strijd tegen de Gülenisten.
Hurriyet
