96% van Belgische & Nederlandse Turken vindt dat PKK verboden moet worden

Moet men in België & Nederland harder optreden tegenover terreurorganisaties zoals de PKK? Een belangrijke vraag na de recente rellen in de Antwerpse Brederodestraat tussen PKK-aanhangers en Turkse inwoners. Een poll op de facebookpagina van de Jonge Turken (waarvan veel volgers Turkse Vlamingen en Nederlanders zijn) kreeg 96% ja als respons op deze vraag. 1200 mensen namen de tijd om de poll te beantwoorden. Een wetenschappelijk onderzoek is het geenszins, toch vertelt het ons een aantal pertinente zaken.

De conclusie is duidelijk, men vindt dat er niet hard genoeg wordt opgetreden tegen de PKK. De frustratie bij vele Turkse Vlamingen en Nederlanders is groot hierover. De lichtzinnigheid, de verloochening en het wegwuiven van de PKK in Europa, of zelfs de (verdoken) steun aan de PKK storen zeer veel mensen. De heersende politieke elite en journalistiek houdt er een nonchalante houding aan over. De verontwaardiging en protesten bij de Turkse en ook de Koerdische gemeenschap wordt genegeerd en snel geschoven in de categorie van opgezweepte, ultranationalistische geleuter.

Zeer gevaarlijke denkpiste

Nochtans is dit een zeer gevaarlijke denkpiste. Door deze dubieuze houding wordt de PKK sterk empowered in haar activiteiten die zij ontplooit in het Midden-Oosten, met name in Turkije, Syrië en Irak. Er is een ontzaglijk grote opeenhoping van empirisch en feitelijk bewijs over de vele misdaden van de PKK. Een goede pr en imago in het Westen is een grote bron van soft power voor dergelijke militante organisaties. Dit versterkt hen in hun gewapende en gewelddadige activiteiten in andere delen van de wereld omdat ze niet hoeven te vrezen voor represailles en scrupules door machtige Westerse mogendheden.

Afspraken

De rellen in de Antwerpse Brederodestraat zijn dan ook de culminatie van enerzijds de hoogmoed van deze bedenkelijke organisaties en anderzijds de frustratie van de gemeenschappen die deze organisaties als doelwit nemen. Inderdaad, de Antwerpse burgemeester De Wever en de Antwerpse politie geven zelf aan dat de PKK-demonstranten zich niet aan de afspraken hebben gehouden.

De verklaring waarom deze PKK-aanhangers de Turkse inwoners provoceerden en aanvielen, is dan ook vrij simpel. Ze halen die stoutmoedigheid uit de empowerment die ze ontvangen vanuit het Westen. Parallel aan hun houding hanteert de PKK in Turkije, Irak en Syrië een gelijkaardige strategie. Burgers vermoorden, aanslagen plegen, politieke opposanten intimideren en ontvoeren, infrastructuur saboteren,… Het is een lange lijst aan terroristische activiteiten.

Toch zullen ze er doodleuk (no pun intended) mee blijven doorgaan. Immers, voor westerse mogendheden met veel invloed en puissance hoeven ze niet te vrezen. Sterker nog, de Syrische tak van de PKK ontvangt wapens en steun in de strijd tegen terreurgroep IS (trouwens, Al-Qaeda en Hezbollah verdienen eveneens Westerse steun want zij vechten ook tegen IS).

De Europese gerechten en politiediensten hebben een sterk andere mening over de PKK: een gewelddadige terreurorganisatie die via allerlei illegale bronnen haar gewapende activiteiten financiert. Wanneer men vraagt dat er hard(er) wordt opgetreden tegen de PKK houdt dit niet enkel gerechtelijke en politionele maatregelen in.

Politiek en journalistiek bewustzijn over PKK

Wat men zeker en vooral vraagt is dat er een politiek en journalistiek bewustzijn wordt ontwikkeld over de PKK. Het kan niet dat een dergelijke extreem gewelddadige organisatie vrij spel krijgt in Europa. Voorbeeldige inspiratie hiervoor kan in Duitsland gezocht worden: PKK-meetings en PKK-sympathisanten worden onderworpen aan een kritische behandeling. PKK-symbolen en Ocalan-vlaggen zijn uit den boze.

Wanneer een organisatie die dagelijks doden maakt in een ander land hier vrij activiteiten mag ontplooien en haar vlag mag laten wapperen, dan worden mensen bang en dan worden ze sterk gekrenkt in hun rechtmatig vertrouwen in de maatschappij, in de politiek en in de overheid. Toch voor die 96%.

Tayfun Anil (21) is student Rechten aan de Universiteit Antwerpen en vice-praeses van studentenvereniging TOY.