Misschien naïef dacht Lale Gul dat ze kon blijven wonen bij dezelfde mensen op wie ze haar bestseller had gebaseerd: haar strenge Turks-Nederlandse migrantenfamilie.

Maar slechts enkele weken na de publicatie van haar boek in februari – het autobiografische verhaal van een jonge vrouw die breekt met haar conservatieve moslimcultuur – “brak er een oorlog uit” in het appartement van het gezin in Amsterdam.

Toen jaren van opgebouwde frustratie die avond in een open conflict uitbarstte, ontvluchtte Gül, 23 jaar, haar huis midden in de nacht en is sindsdien niet meer teruggekeerd.

Terugkijkend gaf mevrouw Gul toe dat het misschien een beetje overmoedig was om te denken dat haar ouders er gewoon niet van zouden horen, nadat ze een ongebreideld boek had geschreven over haar reis naar het secularisme.

Ze hebben er wel van gehoord, net als het grootste deel van het land: De roman werd al snel een van de meest gelezen in Nederland.

De publiciteit maakte het onmogelijk om het boek niet met haar familie te bespreken, maar ze wilde bij hen blijven.

“Zelfs nadat het boek uitkwam, probeerde ik nog met mijn ouders te onderhandelen, ik wilde het laten werken, proberen hun leven en mijn eigen leven te combineren,” zei ze. “Ondanks alles zijn ze mijn familie.”

Maar in de ogen van haar familie was wat Lale Gül had gedaan niet meer te herstellen.

De hoofdpersoon in haar boek, wier leven nauw overeenkomt met dat van Lale Gül, breekt alle regels die haar ouders en hun interpretatie van het moslimgeloof haar oplegden.

Ze gaat onthuld rond, werkt in een restaurant, drinkt en heeft wilde seks met haar geheime vriend, een Nederlandse man uit een familie die een anti-migrantenpartij steunt.

“Het is allemaal mij in het boek,” zei Gül.

“Ik ben klaar met me te verstoppen. Ik geloof niet in God en de religieuze en culturele regels die voor mij zijn opgesteld.”

De waarheid van mevrouw Gul schokte haar conservatieve ouders die decennia geleden van het Turkse platteland naar Nederland waren gemigreerd.

Hoewel ze haar kinderen opvoedde in een van de meest seculiere landen ter wereld, was de analfabete moeder vastbesloten om ervoor te zorgen dat het gezin zou leven alsof ze het Turkse dorp waar ze zelf geboren was nooit verlaten hadden.

Regelmatige moskeebezoeken werden gepland, en de moeder zorgde ervoor dat haar twee dochters – Gul heeft een jonger zusje – altijd gesluierd waren. In het weekend ging Gul naar een school om de Koran te bestuderen.

Voor haar broer, 21, waren er veel uitzonderingen op de strenge regels die werden opgelegd aan haar en haar zusje, 9. Volgens het boek mocht hij vriendinnen hebben, en werden er geen vragen gesteld als hij uitging.

Prostituee

Lale Gül werd echter voortdurend in de gaten gehouden door haar ouders, die regelmatig videogesprekken met haar mobiele telefoon voerden om te zien waar ze was. Soms noemde haar moeder haar een “prostituee” als ze make-up droeg.

“Voor mannen gelden veel regels niet,” zei Gul. “Voor vrouwen is hun ‘eer’ belangrijker dan hun leven, zei mijn moeder altijd. Maar voor jonge mannen is het prima om voor het huwelijk te spelen. Voor mij is dat een enorme dubbele moraal.”

Als gevolg van haar openhartige beschrijvingen heeft mevrouw Gul tientallen anonieme doodsbedreigingen ontvangen.

De burgemeester van Amsterdam, Femke Halsema, met wie ze contact had gehad, hielp mevrouw Gul aan tijdelijke woonruimte.

Toen het gezin thuis toegang kreeg tot internet, ging er een hele nieuwe wereld voor haar open. Gul begon te lezen over links-seculiere partijen in Turkije en over andere stromingen in het islamitische denken die verschilden van de overtuigingen van haar ouders.

Lale Gül zei dat het haar verbaasde toen linkse Nederlandse partijen, die homorechten en ander liberaal beleid steunen, naar dezelfde Koranschool kwamen om campagnefolders uit te delen waarin de conservatieve arbeidersouders van de studenten werden aangespoord op hen te stemmen.

“In Turkije stemmen deze mensen op president Erdogan, en in Nederland stemmen ze links,” zei mevrouw Gul.

“Het is een bizarre verstandshuwelijk. Waarom zijn die Nederlandse partijen niet opgekomen voor mijn individuele rechten?”

Bron: Amerikaanse media